Italië rekent fiduciaire mandaten van fiduciaire vennootschappen tot ‘soortgelijke juridische constructies’ in de zin van art. 31 EU-richtlijn 2015/849 (Vierde Anti-Witwasrichtlijn/MLD4). Dit betekent dat de fiduciaire vennootschappen verplicht zijn om informatie over de uiteindelijk begunstigden van deze mandaten te verstrekken. Diverse Italiaanse fiduciaire vennootschappen zijn het hier niet mee eens en zijn van mening dat de Italiaanse regeling onverenigbaar is met de EU-regeling. De Italiaanse rechter stelt prejudiciële vragen in deze zaak.

Advocaat-generaal Richard de la Tour concludeert dat fiduciaire mandaten van fiduciaire vennootschappen moeten worden beschouwd als ‘soortgelijke juridische constructies’ als bedoeld in de Vierde Anti-Witwasrichtlijn. Dit geldt wanneer de structuur en functie ervan ertoe leiden dat goederen op naam van een ander worden gesteld. Het feit dat fiduciaire mandaten van fiduciaire vennootschappen aan verplichtingen zijn onderworpen en onder toezicht staan van de nationale autoriteiten, is in dit verband irrelevant. Verder kan volgens de A-G het legitieme belang dat moet worden aangetoond door natuurlijke of rechtspersonen die toegang wensen tot informatie over uiteindelijk begunstigden kan worden omschreven zoals de Italiaanse wetgever dat heeft gedaan. Verder kan de beoordeling van de uitzonderlijke omstandigheden die een uitzondering op de toegang tot informatie over de uiteindelijk begunstigde kunnen rechtvaardigen, onder bepaalde voorwaarden worden verricht door een niet-rechterlijk bestuursorgaan.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Richtlijn (EU) 2015/849 inzake de voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld of terrorismefinanciering artikel 31