X is geboren in 1949 en doet aangifte inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (IB/PVV) 2021 met uitsluitend pensioen- en uitkeringsinkomsten van in totaal € 25.410. De inspecteur legt conform de aangifte een aanslag op en past de algemene heffingskorting, ouderenkorting en alleenstaande ouderenkorting toe, maar verleent geen arbeidskorting. X maakt bezwaar en voert aan dat de arbeidskorting in strijd is met het verbod op discriminatie in internationale verdragen, omdat niet-werkenden, waaronder veel ouderen, ongelijk worden behandeld. Daarnaast stelt X dat in de uitspraak op bezwaar ten onrechte niet aan internationale verdragen is getoetst en verzoekt hij terugwijzing naar de bezwaarfase. De inspecteur erkent een motiveringsgebrek, maar herstelt dit in de beroepsfase door alsnog aan het EVRM te toetsen. In geschil is of de arbeidskorting in strijd is met het verbod op discriminatie in internationale verdragen en of de zaak moet worden teruggewezen naar de bezwaarfase.

Rechtbank Noord-Nederland oordeelt dat terugwijzing niet nodig is, omdat de inspecteur het motiveringsgebrek in de beroepsfase heeft hersteld en X daardoor niet is benadeeld. De rechtbank overweegt dat het onderscheid bij de arbeidskorting niet op leeftijd is gebaseerd, maar op het hebben van inkomen uit tegenwoordige arbeid. Dat veel ouderen niet werken, maakt dit niet tot leeftijdsdiscriminatie. De wetgever heeft een ruime beoordelingsvrijheid in fiscale wetgeving en mag betaald werk stimuleren via de arbeidskorting. Het onderscheid is niet van redelijke grond ontbloot. De rechtbank acht de arbeidskorting verenigbaar met het EVRM, het Eerste en Twaalfde Protocol en artikel 26 IVBPR en verklaart het beroep ongegrond. De aanslag blijft in stand.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Wet inkomstenbelasting 2001 artikel 8.11

Protocol bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden artikel 1