X sluit een overeenkomst met een gemeente en een (onderwijs)stichting om een basisschool en dorpshuis te realiseren en te exploiteren. X reikt BTW-facturen uit aan de gemeente. Kort vóór de oplevering gaat X failliet. X dient het aan haar uitgereikte BTW-aangiftebiljet voor het tweede kwartaal 2019 niet in. Op 9 juli 2019 verzoekt X vervolgens om teruggaaf van de BTW over het tweede kwartaal 2019. Dit verzoek wordt afgewezen. Ook het bezwaar tegen dit besluit wordt afgewezen. Hof ’s-Hertogenbosch oordeelt dat X het verzoek om BTW-teruggaaf had moeten doen bij de aangifte over het tijdvak waarin het recht op teruggaaf is ontstaan. Nu X geen aangifte heeft gedaan, heeft zij niet bij aangifte verzocht om teruggaaf. De beslissing van de inspecteur is dan ook niet aan te merken als een voor bezwaar vatbare beschikking in de zin van art. 31 lid 8 Wet OB 1968. Omdat dan geen bezwaar en beroep open staat, had de rechtbank het bezwaar van X niet-ontvankelijk moeten verklaren. Het hof verklaart X alsnog niet-ontvankelijk in het bezwaar. X gaat in cassatie en beroept zich op het arrest van de Hoge Raad van 16 juli 2021 (20/01682, ECLI:NL:HR:2021:1153, V-N 2021/31.19). Volgens X had het hof niet de ontvankelijkheid van het bezwaar mogen beoordelen.

De Hoge Raad oordeelt dat het hof het bezwaar van X terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard. In deze zaak van X is namelijk niet, zoals in het arrest waar X zich op beroept, de tijdigheid van het bezwaar aan de orde. In de zaak van X gaat het om de vraag of het door haar gemaakte bezwaar ziet op een besluit waartegen op de voet van art. 26 lid 1 onderdeel b AWR beroep openstaat bij de bestuursrechter. De beslissing uit het arrest van 16 juli 2021 hoeft dan niet in de zaak van X te worden toegepast. De Hoge Raad bevestigt de uitspraak van het hof.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Wet op de omzetbelasting 1968 artikel 8

Wet op de omzetbelasting 1968 artikel 37

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 26

Wet op de omzetbelasting 1968 artikel 31