X is actief op het gebied van de in- en verkoop van gebruikte personenauto's. In 2014 wordt X gewaarschuwd voor BTW-fraude bij de handel in auto’s. Vervolgens vinden er diverse malen derdenonderzoeken plaats en wordt informatie over de afnemers A en B opgevraagd in Duitsland en Portugal. De Belastingdienst stelt dat X ten onrechte het nultarief voor de BTW in verband met ICL’s heeft toegepast op de leveringen aan A en B.

Rechtbank Gelderland oordeelt dat door de Belastingdienst niet het vertrouwen is gewekt dat het Duitse A vanaf oktober 2020 is aan te merken als een vaste afnemer en dus gebruik mocht worden gemaakt van een afhaalverklaring. In de brief van 9 juni 2020 is namelijk nadrukkelijk vermeld dat zorgvuldigheid moet worden betracht bij wijzigingen in de handelwijze van de afnemer. Daarbij wijst de rechtbank er op dat het besluit van A om haar handelsactiviteiten te wijzigen pas op 10 november 2020 is genomen en dat dat pas in december 2020 aan de Duitse Belastingdienst is medegedeeld. Vervolgens stelt de rechtbank vast dat voor een aantal leveringen in oktober 2020 aan A en B wel aan de voorwaarden voor toepassing van het nultarief wordt voldaan. Voor de leveringen aan A geldt echter dat A had moeten weten dat zij deelnam aan transacties die onderdeel waren van BTW-fraude. X heeft namelijk niet de vereiste extra zorgvuldigheid betracht om te voorkomen dat zij betrokken zou raken bij fraude. De toepassing van het nultarief ten aanzien van de leveringen aan A is dan ook terecht geweigerd. Voor de levering aan het Portugese B geldt dat de inspecteur niet is geslaagd in het op hem rustende bewijs.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Wet op de omzetbelasting 1968 Tab II-A art. 6

Wet op de omzetbelasting 1968 9