X is via zijn holding actief in de vastgoedsector. Een dochter-BV verhuurt een woning aan een zoon van X. Eind 2017 wordt de woning (inclusief garage) aan de zoon verkocht voor € 246.760. Volgens de inspecteur was de huur onzakelijk laag en had de verkoopprijs € 914.000 moeten zijn. In geschil zijn de correcties bij X in box 2, alsmede de vergrijpboete van € 79.905. Volgens X was over de hoogte van de winstuitdeling een compromis gesloten. De inspecteur zou die onrechtmatig hebben vernietigd. Rechtbank Den Haag oordeelt dat de inspecteur niet is gebonden aan het compromis. Een boete van € 35.000 is passend en geboden. X gaat in hoger beroep.

Hof Den Haag oordeelt dat X bij de onderhandelingen onjuiste feitelijke inlichtingen aan de inspecteur heeft verstrekt, zodat de inspecteur zich terecht op dwaling beroept. De dochter-BV heeft door de te lage huur en verkoopprijs een middellijke winstuitdeling aan X gedaan van in totaal € 569.840, waardoor zijn inkomen uit aanmerkelijk belang wordt vastgesteld op € 551.689. De inspecteur toont overtuigend aan dat het aan voorwaardelijk opzet van X te wijten is dat een onjuiste c.q. onvolledige IB-aangifte is ingediend. De uitdeling van € 551.689 resulteert wel in een lagere boetegrondslag, zodat de boete wordt verminderd tot € 29.000. X heeft geen pleitbaar standpunt over de uitleg van het fiscale recht. De zaak gaat voornamelijk over de feitelijke vaststelling van de waarde van de onroerende zaken, alsmede de waardering van het bewijs (zie HR 29 mei 2020, ECLI:NL:HR:2020:970, BNB 2020/108 en V-N 2020/26.20). Het beroep van X is gegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden 6

Algemene wet bestuursrecht 67d

Burgerlijk Wetboek Boek 6 228