X gaat in beroep tegen de WOZ-waarde 2021 van zijn woning. Rechtbank Noord-Holland verklaart het beroep ongegrond, maar kent wel een ISV toe wegens overschrijding van de redelijke termijn en in verband daarmee ook een proceskostenvergoeding. In hoger beroep vraagt X om vergoeding van het bij de rechtbank betaalde griffierecht. Hof Amsterdam volgt de beslissing van de rechtbank dat geen recht bestaat op terugbetaling van het griffierecht. Rechtbank en hof baseren zich op de rechtspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State en de Centrale Raad van Beroep.

De Hoge Raad oordeelt dat X doordat hij onder het overgangsrecht valt recht heeft op vergoeding van het griffierecht dat hij bij de rechtbank heeft betaald in een procedure die ongegrond was maar waar alleen ISV wegens overschrijding van de redelijke termijn werd toegekend. In HR 31 mei 2024, ECLI:NL:HR:2024:567, V-N 2024/28.22 is geoordeeld dat de aanleiding tot het vergoeden van griffierecht niet kan zijn gelegen in de omstandigheid dat de behandeling van het beroep, na het instellen daarvan, onredelijk lang heeft geduurd. De Hoge Raad is daarmee teruggekomen van eerdere rechtspraak over deze kwestie. Voor zaken waarin vóór 31 mei 2024 al om een ISV was verzocht én de redelijke termijn toen al was overschreden, blijft de eerdere rechtspraak echter bij wijze van overgangsrecht van toepassing. X valt onder dit overgangsrecht. De Hoge Raad verklaart het cassatieberoep gegrond en doet de zaak zelf af door de heffingsambtenaar alsnog te veroordelen het door X bij de rechtbank betaalde griffierecht te vergoeden.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Algemene wet bestuursrecht artikel 8.41

Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden artikel 6