X BV is op 15 februari 2022 opgericht en kiest in de oprichtingsakte voor een verlengd eerste boekjaar dat eindigt op 31 december 2023. Op 23 mei 2023 wordt X BV ontbonden. Voor de periode van 15 februari 2022 tot en met 22 mei 2023 is X BV belastingplichtig voor de VPB. In de aangifte past X BV het tarief van 15% toe over het volledige belastbare bedrag van het boekjaar 2022/2023, resulterend in een berekende belasting van € 37.865. De inspecteur past echter de formule van art. 31 Wet Vpb 1969 toe, waarbij rekening wordt gehouden met de tariefswijziging per 1 januari 2023. Het tarief bedraagt in 2022 15% tot € 395.000 en 25,8% daarboven, in 2023 is dit 19% tot € 200.000 en 25,8% daarboven. X BV stelt dat de wettelijke formule in haar geval oneerlijk uitpakt en dat de winst over de jaren 2022 en 2023 verdeeld moet worden op basis van het aantal dagen per kalenderjaar, zodat de hoge tariefschijf niet van toepassing is. De inspecteur verklaart het bezwaar ongegrond. X BV gaat in beroep.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat de inspecteur de formule van art. 31 Wet VPB 1969 correct toepast bij een verlengd boekjaar waarin een tariefswijziging plaatsvindt. De rechtbank overweegt dat de wetgever bewust heeft voorzien in situaties waarin een boekjaar meerdere kalenderjaren beslaat en heeft hiervoor art. 31 Wet VPB 1969 vastgesteld. De rechtbank stelt dat toetsing van een formele wet aan algemene rechtsbeginselen niet is toegestaan, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden die de wetgever niet heeft verdisconteerd. In dit geval acht de rechtbank dergelijke bijzondere omstandigheden niet aanwezig. De keuze voor een verlengd boekjaar en de gevolgen daarvan zijn voorzienbaar en door de wetgever onderkend. Het beroep van X BV is ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Wet op de vennootschapsbelasting 1969 22

Wet op de vennootschapsbelasting 1969 31