X emigreert in 2021 naar Zwitserland en dient op 12 april 2022 een migratieaangifte IB/PVV in. X geeft een inkomen uit werk en woning aan en vermeldt omvangrijke vermogensbestanddelen en schulden in box 3. De inspecteur wijkt bij het opleggen van de definitieve aanslag op 6 september 2024 af van de aangifte en stelt het inkomen uit werk en woning hoger vast. De inspecteur brengt bij het opleggen van de aanslag geen belastingrente in rekening. X stelt op 13 september 2024 bezwaar in. De inspecteur merkt alle opgegeven schulden aan als schulden met betrekking tot onroerende zaken in Nederland, verklaart het bezwaar gegrond en verlaagt het belastbaar inkomen uit sparen en beleggen tot € 1.075. De inspecteur stelt dat op grond van de wet geen belastingrente wordt vergoed bij vermindering van een aanslag na bezwaar. In geschil is of X recht heeft op vergoeding van belastingrente na vermindering van de aanslag door bezwaar.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat art. 30fe AWR bepaalt dat geen belastingrente wordt vergoed bij vermindering van een aanslag naar aanleiding van bezwaar. De inspecteur brengt bij het opleggen van de aanslag geen belastingrente in rekening, zodat terugbetaling van eerder betaalde belastingrente niet aan de orde is. Art. 30fd AWR is niet van toepassing omdat de aanslag een positief bedrag betreft en niet overeenkomstig de aangifte is vastgesteld. De rechtbank verduidelijkt dat de toets of de aanslag overeenkomt met de aangifte ziet op de aangifte als geheel en niet afzonderlijk per box. Bovendien is de inspecteur bij het opleggen van de aanslag van de aangifte is afgeweken, waardoor X ook niet in aanmerking komt voor vergoeding van belastingrente. De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 30FD

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 30FE