X ontvangt op 4 oktober 2017 vier schenkingen van elk vijf procent in een maatschap van zijn broers en zusters. De maatschap bezit vier onroerende zaken. X doet op 13 september 2018 aangifte schenkbelasting en vermeldt per schenking een te verrekenen overdrachtsbelasting van € 18.210. De inspecteur vraagt in september 2020 om nadere informatie en ontvangt deze begin februari 2021. Op 10 februari 2021 meldt de inspecteur per e-mail dat de aanslagen conform de aangiften worden afgehandeld. Op 11 februari 2021 volgt telefonisch bericht dat de aanslagen te laag zijn vastgesteld. Op 15 februari 2021 ontvangt X een brief waarin de inspecteur uitlegt dat de aanslagen foutief zijn en navordering zal volgen. Op 24 februari 2021 ontvangt X de aanslagen, waarbij te veel overdrachtsbelasting is verrekend. Op 11 maart 2021 kondigt de inspecteur navordering aan. Op 30 maart 2021 legt de inspecteur navorderingsaanslagen op. X gaat in bezwaar en (hoger) beroep. In geschil is of de inspecteur bevoegd is tot navordering en of hij handelt in strijd met het rechtszekerheids- of vertrouwensbeginsel.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de inspecteur bevoegd is tot navordering, omdat hij X voorafgaand aan de uitreiking van de aanslagen ondubbelzinnig informeert over de fout en het voornemen tot navordering. Het hof stelt dat X onder deze omstandigheden geen gerechtvaardigd vertrouwen kan ontlenen aan de aanvankelijk opgelegde aanslagen. Het beroep op het rechtszekerheidsbeginsel en het vertrouwensbeginsel slaagt niet, omdat de inspecteur tijdig en duidelijk communiceert over de misslag. De gemachtigde van X weet bovendien dat de aanslagen fout zijn. Het hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank. X' hoger beroep is ongegrond.

Lees ook het thema Navordering.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Successiewet 1956 24

Algemene wet inzake rijksbelastingen 16