X is in 2020 volledig eigenaar van een Nederlandse woning en geniet loon uit tegenwoordige dienstbetrekking. X staat in de Basisregistratie Personen ingeschreven op een adres in Spanje, met een korte onderbreking in 2014. De inspecteur nodigt X uit, herinnert en maant X aan tot het doen van aangifte inkomstenbelasting over 2020 als buitenlandse belastingplichtige, waarbij de correspondentie naar het Nederlandse adres wordt gestuurd. X dient geen aangifte in, maar vraagt tweemaal als binnenlands belastingplichtige om een negatieve voorlopige aanslag. De inspecteur legt uiteindelijk een negatieve voorlopige aanslag op, gevolgd door een ambtshalve vastgestelde definitieve aanslag. X gaat in bezwaar en voert aan dat hij zich binnenlands belastingplichtige beschouwt en het verkeerde aangifteformulier heeft ontvangen, waardoor hij geen aangifte heeft gedaan. X stelt dat de boete onterecht is en dat de belastingrente te hoog is vastgesteld.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X verplicht is aangifte te doen en dat de inspecteur na het uitblijven van de aangifte terecht een verzuimboete oplegt. De rechtbank stelt vast dat de inspecteur de aanslag baseert op geresigneerde inkomensgegevens en een schatting van de eigenwoningaftrek, wat zij redelijk acht. X levert geen tegenbewijs dat de aanslag te hoog is. De rechtbank volgt het standpunt van de inspecteur dat de belastingrente moet worden verlaagd tot het wettelijk juiste bedrag. Ten aanzien van de boete overweegt de rechtbank dat X geen bijzondere omstandigheden aanvoert die afwezigheid van alle schuld aannemelijk maken. De rechtbank acht de boete passend en geboden en laat deze in stand. Het beroep is alleen gegrond voor zover het de belastingrente betreft.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Algemene wet inzake rijksbelastingen 67a

Algemene wet inzake rijksbelastingen 27e

Algemene wet inzake rijksbelastingen 25