X BV is op 3 februari 2009 opgericht. Stichting X houdt 51% van de aandelen en stemrechten, Y BV houdt 49%. In 2015 is Stichting X enig bestuurder van X BV. X BV verricht tegen vergoeding schoonmaakdiensten voor Stichting X, die deze werkzaamheden voorheen deels zelf en deels via Y BV liet uitvoeren. Na de oprichting sluiten Stichting X en Y BV een samenwerkings- en aandeelhoudersovereenkomst met een uitgebreide arbitrageclausule voor geschillen. De statuten van X BV beperken bepaalde bestuursbevoegdheden, omdat die goedkeuring van de algemene vergadering behoeven. In mei 2009 verzoeken Stichting X en X BV de inspecteur om toevoeging van X BV aan de fiscale eenheid omzetbelasting. Zonder kennis van de overeenkomst beschikt de inspecteur hier in juni 2009 positief over. In 2012 ontvangt de inspecteur op verzoek de statuten en overeenkomst, waarna hij stelt dat nooit sprake is geweest van een fiscale eenheid. Hieruit volgt een naheffingsaanslag OB 2015. X BV gaat in beroep.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat geen sprake is van financiële verwevenheid omdat de geschillenregeling in de aandeelhoudersovereenkomst verhindert dat Stichting X een meerderheid van de materiële zeggenschap kan uitoefenen. Bij beleidsbepalende beslissingen kan Y BV arbitrage afdwingen, waardoor de wil van Stichting X niet doorslaggevend is. Er is geen sprake van een fiscale eenheid. Het beroep op het vertrouwensbeginsel faalt omdat X BV bij het verzoek tot uitbreiding van de fiscale eenheid geen volledige informatie heeft verstrekt. De inspecteur besliste destijds zonder kennis van alle relevante feiten. Het beroep is ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Wet op de omzetbelasting 1968 artikel 7