X woont sinds 1995 in het Verenigd Koninkrijk en is gehuwd. Zij bezit voor 50% een tweede woning in Nederland, waardoor zij in beide jaren inkomen uit sparen en beleggen geniet. In 2017 en 2021 ontvangt X AOW- en pensioenuitkeringen uit Nederland, die op grond van het belastingverdrag zijn toegewezen aan het Verenigd Koninkrijk. Voor beide jaren levert X inkomensverklaringen aan. X stelt dat zij op basis van toezeggingen van de inspecteur en informatie op de website van de Belastingdienst recht heeft op behandeling als kwalificerende buitenlandse belastingplichtige. De inspecteur voert aan dat X’ inkomen niet geheel of nagenoeg geheel in Nederland wordt belast en dat geen bindende toezeggingen zijn gedaan. In geschil is of X in 2017 en 2021 kwalificerende buitenlandse belastingplichtige is, mede gelet op het vertrouwensbeginsel.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X niet voldoet aan de eis dat haar inkomen geheel of nagenoeg geheel in Nederland aan inkomstenbelasting is onderworpen, omdat de AOW- en pensioenuitkeringen in het Verenigd Koninkrijk worden belast. X toont niet aan dat in haar woonland geen inkomstenbelasting wordt geheven vanwege vrijstellingen voor lage inkomens. Het beroep op het vertrouwensbeginsel faalt, omdat geen concrete toezeggingen zijn gedaan en de website-informatie alleen geldt indien in 2020 aan de voorwaarden werd voldaan, wat niet het geval is. De beroepen zijn ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Wet inkomstenbelasting 2001 artikel 7.8

Uitvoeringsbesluit inkomstenbelasting 2001 artikel 21BIS