X BV dient bij de Nederlandse douane 152 aangiften in voor de invoer van zogenoemde TMC-ontvangers, waarvoor zij 9,3% douanerechten betaalt op basis van GN-code 8517 69 39. In 2016 verzoekt zij om terugbetaling van deze rechten, stellende dat de producten onder GN-code 8517 69 31 vallen, waarvoor een nultarief geldt. De TMC-ontvanger ontvangt verkeersinformatie via FM-band en stuurt deze via USB door naar een GPS-apparaat, waar de informatie wordt weergegeven. De vraag is of dit apparaat als een “draagbaar ontvangtoestel voor berichtgeving aan personen” moet worden aangemerkt. Hof Amsterdam oordeelt van niet.
De Hoge Raad bevestigt in een procedure over douanerechten het oordeel van het hof dat een zogeheten TMC-ontvanger niet aangemerkt kan worden als een draagbaar ontvangtoestel voor berichtgeving aan personen als bedoeld in GN-code 8517 69 31. Voor deze indeling is noodzakelijk dat het apparaat de ontvangen berichten weergeeft aan personen. Daaraan wordt niet voldaan indien het apparaat ontvangen gegevens enkel doorgeeft aan een ander apparaat zoals bij de TMC-ontvanger het geval is. Dat de Engelse tekst van de GN-code minder strikt is geformuleerd, doet daar niet aan af. Unierechtelijke bepalingen moeten immers in samenhang met andere taalversies en in het licht van doel en systematiek worden uitgelegd. De Hoge Raad verwerpt verder het verzoek van X BV om prejudiciële vragen te stellen over de geldigheid van Verordening 710/2013. Zelfs als die verordening onjuist zou zijn, blijft overeind dat de TMC-ontvanger geen berichten aan personen doorgeeft, waardoor terugbetaling van douanerechten hoe dan ook niet aan de orde is. Het cassatieberoep van X BV is ongegrond.