X verkrijgt op 22 januari 2021 samen met zijn partner een recreatiewoning voor € 290.000, waarvan zijn onverdeelde helft een waarde vertegenwoordigt waarvoor € 11.600 overdrachtsbelasting wordt voldaan. De aangifte vermeldt het tarief van 8%. Op 7 maart 2024 dient X een bezwaarschrift in tegen de voldoening op aangifte. X voert aan dat hij pas op 4 maart 2024 van een buurman hoort dat het tarief van 2% ook voor recreatiewoningen geldt. Volgens hem was in januari 2021 nog onduidelijk hoe de wet op recreatiewoningen moest worden toegepast. De inspecteur wijst erop dat de wettelijke bepalingen per 1 januari 2021 duidelijk zijn, en dat de bezwaartermijn zes weken bedraagt.

In geschil is of de termijnoverschrijding voor het indienen van een bezwaar tegen de voldoening op aangifte overdrachtsbelasting verschoonbaar is.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat de bezwaartermijn eindigt op 8 maart 2021 en dat X pas drie jaar later bezwaar indient. De rechtbank stelt dat de wet op 1 januari 2021 duidelijk het hoofdverblijfcriterium formuleert en dat het besluit van 15 juli 2021 over recreatiewoningen niets afdoet aan die helderheid. De regeling van 2% is een begunstigende regeling met strikte voorwaarden, waaronder een voorafgaande schriftelijke verklaring. Ook indien vanaf medio 2021 pas duidelijk zou zijn dat recreatiewoningen onder dit tarief vallen, dient X het bezwaar zo spoedig mogelijk daarna in te dienen. Dat is niet gebeurd. Het beroep is ongegrond en de inspecteur verklaart het bezwaar terecht niet-ontvankelijk.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Algemene wet bestuursrecht artikel 6.11

Wet op belastingen van rechtsverkeer artikel 14