Naar aanleiding van een boekenonderzoek bij ondernemer X legt de inspecteur IB-navorderingsaanslagen 2017 en 2018 aan hem op. X is het daar niet mee eens en stelt dat de inspecteur niet over een nieuw feit beschikt. De primitieve IB-aanslagen zijn namelijk vastgesteld tijdens het lopende boekenonderzoek en ten tijde van het vaststellen van de primitieve aanslagen was de controleambtenaar op de hoogte van alle van belang zijnde gegevens. Hof Den Haag oordeelt dat inspecteur weliswaar niet over een nieuw feit beschikt, maar dat sprake is van een kenbare fout in de zin van art. 16 lid 2 onderdeel c AWR. Volgens het hof kan X in redelijkheid niet menen dat de (primitieve) aanslagen, hoewel tot een te laag bedrag, niettemin op goede gronden waren vastgesteld. Het hof hecht daarbij belang aan het feit dat tussen de gemachtigde van X en de controlerend ambtenaar een correspondentie gaande was. X gaat in cassatie.

De Hoge Raad oordeelt dat het hof zijn oordeel onvoldoende heeft onderbouwd. Zo valt niet in te zien waarom correspondentie over de jaren 2015 en 2016 van belang is voor de beoordeling wat X in redelijkheid kon menen met betrekking tot de primitieve aanslagen over 2017 en 2018. De Hoge Raad verwijst de zaak naar Hof Amsterdam om opnieuw te beoordelen of X op het moment van kennisneming van de aanslagbiljetten in redelijkheid kon menen dat de primitieve aanslagen voor de jaren 2017 en 2018 op goede gronden waren vastgesteld. De Hoge Raad geeft hierbij nog wel een paar handvatten aan het verwijzingshof.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 16