Belanghebbende, X, maakt bezwaar tegen de WOZ-waarde van zijn woning. Hij brengt een taxatierapport in ter ondersteuning van zijn bezwaar. Het bezwaar wordt ongegrond verklaard en ook Rechtbank Oost-Brabant stelt hem in het ongelijk. Hof ’s-Hertogenbosch verklaart het hoger beroep wel gegrond, verlaagt de WOZ-waarde en kent X een proceskostenvergoeding toe voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand in bezwaar, beroep en hoger beroep. De kosten van het in de bezwaarfase ingebrachte taxatierapport worden door het hof niet vergoed omdat de factuur ter zake is gericht aan/ op naam staat van gemachtigde en ook niet is gebleken dat deze kosten op X drukken.

De Hoge Raad oordeelt dat Hof ’s-Hertogenbosch ten onrechte de kosten van het taxatierapport waarvan de factuur is gericht aan de gemachtigde niet heeft vergoed. Indien een deskundige een taxatierapport opstelt ten behoeve van de procedure, moet de rechter er in beginsel van uitgaan dat daarmee voor belanghebbende kosten zijn gemoeid. Voor een uitzondering op dit beginsel is alleen plaats als het bestuursorgaan het tegendeel stelt, en bij betwisting, aannemelijk maakt. De omstandigheid dat de deskundige voor het taxatierapport een factuur heeft gestuurd aan de gemachtigde, volstaat daarvoor niet. Nu uit de stukken niet blijkt dat de heffingsambtenaar heeft gesteld dat aan het rapport voor X geen kosten zijn verbonden, dient hij daarvoor een vergoeding te krijgen. De Hoge Raad kent alsnog € 128,26 toe voor het taxatierapport, naast vergoeding van het griffierecht en de kosten van rechtsbijstand in cassatie (€ 1.814). Ten aanzien van de vraag wie de proceskosten in cassatie moet dragen, overweegt de Hoge Raad dat deze voor rekening van de heffingsambtenaar komen, ook als de fout zoals hier bij het hof ligt. De Staat is immers geen partij in deze procedure en kan daarom niet in de proceskosten worden veroordeeld.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Algemene wet bestuursrecht artikel 8.75

Besluit proceskosten bestuursrecht artikel 1