Rijnvarende X werkt in loondienst bij het Liechtensteinse A AG. De SVB geeft een A1-verklaring af waarbij de Nederlandse socialezekerheidswetgeving op X van toepassing wordt verklaard van 1 januari 2016 - 31 maart 2019. In zijn IB-aangifte 2018 verzoekt X om PVV-vrijstelling. De inspecteur honoreert dit verzoek niet. Verder is onder andere in geschil of de onverschuldigd betaalde Liechtensteinse socialezekerheidspremies terecht als loon in aanmerking zijn genomen, als X niet in Liechtenstein is verzekerd. Hof Den Haag oordeelt dat de inspecteur X terecht verzekerd heeft geacht voor de volksverzekeringen en in de PVV-heffing heeft betrokken. De door A AG ingehouden premies zijn in Nederland niet aftrekbaar. A AG heeft deze bedragen namelijk betaald terwijl X niet in Liechtenstein is verzekerd. X heeft daarom een vorderingsrecht op zijn werkgever omdat die onterecht bedragen heeft ingehouden op het loon. Deze bedragen zijn dan ook terecht aangemerkt als loon. X gaat in cassatie.

Advocaat-generaal Pauwels concludeert dat het deel van het brutoloon dat is ingehouden om Liechtensteinse sociale-zekerheidspremies te voldoen, loon vormt voor X. Dat X die premies niet is verschuldigd, is niet van belang. De A-G verwijst daarbij naar het arrest van de Hoge Raad van 28 oktober 2016, ECLI:NL:HR:2016:2427, V-N 2016/55.7. Uit dit arrest volgt dat het bedrag van de over een brutoloon verschuldigde loonheffing door de werknemer als loon wordt genoten door de inhouding daarvan door de werkgever. De A-G adviseert de Hoge Raad om het cassatieberoep ongegrond te verklaren.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Wet op de loonbelasting 1964 artikel 10