X heeft in zijn aangiften IB/PVV 2015 en 2016 geen inkomen uit sparen en beleggen aangegeven. De Italiaanse autoriteiten hebben bankgegevens aan de inspecteur verstrekt, waaruit blijkt dat X (mede) is gerechtigd tot Italiaanse banktegoeden. De inspecteur verzoekt X daarom meermaals om inlichtingen te verstrekken over in het buitenland aangehouden vermogen. X heeft deze inlichtingen niet verstrekt. De inspecteur legt daarom, na aankondiging ervan, navorderingsaanslagen IB/PVV 2015 en 2016 inclusief een boete- en rentebeschikkingen op. X gaat in bezwaar en (hoger) beroep. Rechtbank Noord-Nederland heeft het beroep van X ongegrond verklaard. In hoger beroep is in geschil of de navorderingsaanslagen IB/PVV 2015 en 2016 terecht zijn opgelegd.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de inspecteur bij het opleggen van de navorderingsaanslag IB/PVV 2015 niet de voor toepassing van de verlengde navorderingstermijn vereiste voortvarendheid heeft betracht. De navorderingsaanslag IB/PVV 2015 inclusief boete- en rentebeschikkingen worden daarom vernietigd. Aannemelijk is dat de inspecteur al op 1 maart 2019 voldoende aanwijzingen had om een nader onderzoek in te stellen, maar hij heeft daar zonder redelijke verklaring tot 18 december 2019 mee gewacht. De navorderingsaanslag voor 2016 blijft daarentegen wel in stand omdat deze binnen de normale navorderingstermijn is opgelegd. De vergrijpboete bij de navorderingsaanslag IB/PVV 2016 is ook terecht opgelegd, omdat X, gezien zijn verklaringen, wist dat hij de saldi op de Italiaanse rekeningen had moeten opgeven. Het hof vermindert de vergrijpboete wel tot 150% van de grondslag, omdat de inspecteur het element recidive als strafverzwarende omstandigheid heeft laten varen. X’ hoger beroep is gegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Wet inkomstenbelasting 2001 artikel 5.1

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 16

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 16

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 67E

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 67E