X BV vormt sinds 1 januari 2007 een fiscale eenheid met haar dochtermaatschappijen, waaronder Y BV en Z BV. Deze vennootschappen beleggen in vastgoed en hebben hypothecaire leningen afgesloten bij een bank, deels in Zwitserse franken. Door koersverliezen heeft de bank de schuld omgezet in euro’s en de panden verkocht, waarna een restschuld resteerde. In 2017 heeft de bank de resterende schuld van € 20.040.590 kwijtgescholden. X BV stelt dat de kwijtscheldingswinst aan haar moet worden toegerekend op grond van artikel 8b van de Wet Vpb. Na bezwaar vermindert de inspecteur de aanslag naar een belastbaar bedrag van € 6.054.498. De inspecteur stelt dat de kwijtscheldingswinst naar rato moet worden toegerekend aan de vennootschappen met een restschuld. In geschil is of X BV recht heeft op de kwijtscheldingswinstvrijstelling binnen fiscale eenheid.
Rechtbank Gelderland oordeelt dat X BV niet voldoet aan de voorwaarden voor de kwijtscheldingswinstvrijstelling binnen fiscale eenheid. De rechtbank stelt vast dat de verschillende vennootschappen civielrechtelijk zelfstandig leningen hebben afgesloten bij de bank. Art. 8b Wet Vpb 1969 creëert geen fiscale rechtsverhoudingen die er civielrechtelijk niet zijn. X BV heeft geen feiten en omstandigheden gesteld die aannemelijk maken dat de leningen aan haar moeten worden toegerekend. De rechtbank concludeert dat X BV niet de vereiste aangifte heeft gedaan en dat de bewijslast moet worden verzwaard. De schatting van de verdeling van de kwijtscheldingswinst door de inspecteur is redelijk. Het beroep is ongegrond.
Wetsartikelen:
Wet op de vennootschapsbelasting 1969 8b
Wet inkomstenbelasting 2001 3.13
Wet op de vennootschapsbelasting 1969 15ac
Instantie: Rechtbank Gelderland
Rubriek: Vennootschapsbelasting, Fiscaal bestuurs(proces)recht
Editie: 20 juni
Informatiesoort: VN Vandaag