De vader van X, A, bezit alle certificaten van aandelen in X BV, die 50% van de aandelen in Y BV houdt. Op 30 november 2017 draagt X BV haar belang in Y BV over aan CV S. Op 24 januari 2018 verkoopt CV S haar belang in Y BV aan D PLC, waarbij een deel van de koopprijs uitbetaald wordt in aandelen van D. CV S verkoopt deze aandelen direct door aan Stichting B voor € 25,3 miljoen. De koopprijs blijft Stichting B schuldig. A houdt op dat moment alle certificaten van Stichting B en schenkt op 24 januari 2018 300 certificaten aan zijn drie kinderen, waaronder X, en neemt een stortingsverplichting van € 4 miljoen op zich. A blijft deze stortingsverplichting schuldig. Op 20 maart 2018 verrekent hij deze verplichting met een dividenduitkering. X dient op 19 september 2018 aangifte van de schenking in met als datum van de schenking 24 januari 2018, vastgelegd in een notariële vaststellingsovereenkomst van 17 april 2018. Overeenkomstig de eerste aangifte is een aanslag opgelegd. De inspecteur stuurt een uitnodiging tot het doen van aangifte schenkbelasting ter zake van de schenking van de certificaten Stichting B op 17 april 2018 en legt een tweede aanslag op.

Rechtbank Den Haag stelt vast dat X overtuigend aantoont dat de schenking mondeling op 24 januari 2018 tot stand is gekomen. De notariële vaststellingsovereenkomst vermeldt aanbod en aanvaarding op die datum en de voorafgaande instructie aan de notaris ondersteunt dit. Het betoog van de inspecteur over het latere certificaathouderschap en de ongebruikelijkheid slaagt niet. Omdat aangifte 1 correct ziet op deze schenking, is de tweede aanslag ten onrechte opgelegd. De rechtbank verklaart het beroep gegrond en vernietigt de aanslag.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Successiewet 1956 artikel 1