X is het niet eens met de aan hem opgelegde IB-aanslagen. Zijn klachten zien met name op de box 3-heffing. Daarnaast zijn nog enkele formele punten in geschil, waaronder schending van de hoorplicht. Hof ’s-Hertogenbosch oordeelt dat X is benadeeld door de schending van de hoorplicht. Het hof wijst de zaak voor de jaren 2014-2016 terug naar de inspecteur en draagt de inspecteur op om opnieuw uitspraak op het bezwaar te doen. X moet daarbij op de juiste wijze in de gelegenheid worden gesteld om te worden gehoord. Het hof bepaalt daarbij dat X, indien hij beroep tegen de nieuwe uitspraken op bezwaar instelt, dit bij het hof moet doen (art. 8:113 lid 2 Awb: de judiciële lus). X gaat in cassatie.

De Hoge Raad oordeelt dat de judiciële lus niet slechts kan worden toegepast als sprake is van een relatief klein gebrek en bovendien geen geschil bestaat over de feiten. Uit de wetsgeschiedenis blijkt namelijk dat de judiciële lus kan worden toegepast in gevallen waarin een behandeling in twee instanties uit een oogpunt van kwaliteit niet nodig is, of zo’n behandeling in twee instanties zelfs onwenselijk is uit een oogpunt van definitieve geschilbeslechting binnen een redelijke termijn. Het hof heeft met zijn oordeel dan ook geen blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting. Verder merkt de Hoge Raad nog op dat het hof zijn oordeel niet nader hoefde te motiveren en ook niet was gehouden om de eventuele toepassing van een judiciële lus aan partijen voor te houden en hun de gelegenheid te bieden zich daarover uit te laten. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie van X ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Algemene wet bestuursrecht artikel 8.113

Algemene wet bestuursrecht artikel 7.2

Wet inkomstenbelasting 2001 artikel 5.2