X exploiteert sinds 2004 een eenmanszaak als administratie- en belastingadvieskantoor. X dient aangiften IB/PVV 2019 en 2020 in, waarin zij diverse kosten als zakelijk opvoert. Bij een eerder boekenonderzoek naar voorgaande jaren is X gewezen op het belang van een deugdelijke onderbouwing van kosten. Tijdens een hoger beroepsprocedure over eerdere jaren ontstaat bij de inspecteur het vermoeden dat de aangiften 2019 en 2020 te laag zijn vastgesteld. De inspecteur verzoekt X om nadere informatie over opgevoerde kosten, waaronder uitgaven aan speelgoed, kappers, drogisterijen, sportartikelen, kinderkleding en bootcamps. Het lukt niet om de kosten te controleren omdat de administratie daarvoor er niet is. X accepteert uiteindelijk een deel van de correcties, maar blijft bij een deel van de kosten bij haar standpunt. De inspecteur stelt navorderingsaanslagen en vergrijpboetes vast, omdat X volgens hem onvoldoende bewijs levert voor de zakelijkheid van de kosten. X maakt bezwaar, maar de inspecteur verklaart dit ongegrond. X gaat in beroep bij de rechtbank. In geschil is of de inspecteur over een nieuw feit beschikt dat navordering rechtvaardigt en of X de zakelijkheid van de opgevoerde kosten aannemelijk maakt.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat de inspecteur een nieuw feit heeft, omdat de aangiften 2019 en 2020 niet eerder zijn onderzocht en geen aanleiding bestond om aan de juistheid ervan te twijfelen. Omdat X haar kosten niet onderbouwt, mag de inspecteur de kosten corrigeren. De vergrijpboetes wegens grove schuld zijn passend, omdat X als belastingadviseur had moeten weten dat een deugdelijke onderbouwing is vereist. Wel matigt de rechtbank de boetes vanwege de overschrijding van de redelijke termijn. De beroepen zijn ongegrond en de navorderingsaanslagen blijven in stand.

Lees ook het thema Navordering.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Wet inkomstenbelasting 2001 3.16

Wet inkomstenbelasting 2001 3.15

Algemene wet inzake rijksbelastingen 16

Algemene wet inzake rijksbelastingen 67e