X is eigenaar van een woning die in 2009 via een executieveiling wordt verkocht nadat X persoonlijk failliet is verklaard. In de aangifte IB/PVV 2020 geeft X een belastbaar inkomen uit werk en woning op van € 14.914, bestaande uit € 45.740 aan loon en een negatief eigenwoningresultaat door opgevoerde rente op een restschuld uit de vroegere eigen woning. In totaal voert X € 30.851 op als kosten van de eigen woning onder de categorie ‘rente restschuld vroegere eigen woning’. De inspecteur legt op 20 januari 2023 de primitieve aanslag op conform de aangifte. Op 12 april 2023 volgt een navorderingsaanslag met belastingrente vanwege een aanzienlijk verschil tussen de aangegeven belasting en de wettelijke belastingschuld. In geschil is of de inspecteur bevoegd is de navorderingsaanslag IB/PVV 2020 op grond van een kenbare fout op te leggen en of X recht heeft op een immateriële schadevergoeding.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat navordering is toegestaan omdat het verschil tussen de primitieve aanslag en de wettelijk verschuldigde belasting meer dan 30% bedraagt, wat wettelijk geldt als kenbare fout. De inspecteur maakt geen beoordelingsfout en mag navorderen. De rechtbank verklaart de nieuwe stellingen van X over de AVG en het zorgvuldigheidsbeginsel tardief en neemt deze niet in behandeling. Het beroep is ongegrond en de navorderingsaanslag en belastingrentebeschikking blijven in stand. De rechtbank kent X een immateriële schadevergoeding toe van € 500 wegens overschrijding van de redelijke termijn en veroordeelt de inspecteur tot vergoeding van de proceskosten voor het verzoek om schadevergoeding.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 16