X exploiteert in 2017 een internetonderneming. Hij dient geen aangifte IB/PVV 2017 in en wordt niet tot aangifte uitgenodigd. In februari 2021 ontvangt de inspecteur via de politie informatie over een strafrechtelijk onderzoek naar X. In april 2021 kondigt de inspecteur een boekenonderzoek aan over 2016-2020. De bankafschriften tonen een omzet van ruim één miljoen euro, grotendeels via een internetbetaalservice, met incidentele en periodieke zakelijke kosten. In november 2022 legt de inspecteur een navorderingsaanslag op, later gecorrigeerd in beroep vanwege aanvullende kostenposten. X verschijnt niet op de zitting en voert slechts aan dat de aanslag te hoog is. In beroep is in geschil of de inspecteur de navorderingsaanslag binnen de wettelijke termijn en tot het juiste bedrag oplegt.

Rechtbank Den Haag oordeelt dat de inspecteur een nieuw feit heeft, nu hij pas na afloop van de aanslagtermijn kennis krijgt van een strafrechtelijk onderzoek. Hierdoor mag een navorderingsaanslag worden opgelegd binnen de vijfjaarstermijn. X maakt niet aannemelijk dat het inkomen te hoog is vastgesteld. De inspecteur gebruikt bankafschriften en houdt in de beroepsfase rekening met incidentele en periodieke kosten, waardoor het belastbaar inkomen wordt verlaagd. De rechtbank heeft geen reden te twijfelen aan de juistheid van het door de inspecteur vastgestelde belastbare inkomen. X' beroep is enkel gegrond, omdat de inspecteur in de beroepsfase voor de winstberekening rekening houdt met periodieke kosten.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 16

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 16

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 11

Wet inkomstenbelasting 2001 artikel 3.8