X verkoopt haar groothandel in sieraden, X VOF, aan derden. Kort na deze verkoop levert X drie auto’s aan Y GmbH in Duitsland en past daarbij het nultarief voor de omzetbelasting toe. De auto’s koopt X in bij Y VOF, waarvan haar partner eigenaar is. De betalingen voor de auto’s vinden volledig contant plaats en worden op de bankrekening van X VOF gestort. Na een boekenonderzoek wijst de inspecteur het beroep op het nultarief af en legt een naheffingsaanslag op, omdat X volgens hem wist of had moeten weten dat haar handelingen onderdeel vormden van BTW-fraude. X gaat in bezwaar en beroep. In geschil is of X recht heeft op toepassing van het nultarief voor de levering van drie auto’s naar Duitsland.
Rechtbank Den Haag oordeelt dat X geen recht heeft op het nultarief, omdat zij wist of had moeten weten dat sprake is van BTW-fraude in de handelsketen. X heeft onvoldoende zorgvuldigheid betracht bij de transacties, onder meer door het gebruik van facturen op het briefpapier van het reeds verkochte bedrijf, een gebrekkige administratie, onvolledig ingevulde CMR’s en het ontbreken van bewijsstukken over de leveringen. De contante betalingen en het ontbreken van kwitanties versterken het vermoeden van fraude. Gezien haar ervaring in de autobranche en de signalen uit het derdenonderzoek had X extra alert moeten zijn op de risico’s van BTW-fraude. X' beroep is ongegrond.
Lees ook het thema Btw: formele aspecten.
Wetsartikelen:
Algemene wet inzake rijksbelastingen 15
Wet op de omzetbelasting 1968 37a
Wet op de omzetbelasting 1968 21