X GmbH, gevestigd in Duitsland, laat in 2023 via een Nederlandse vertegenwoordiger zonnepanelen invoeren in de EU met Taiwan als land van oorsprong. In deze periode gelden antidumpingrechten op zonnepanelen van oorsprong uit of verzonden uit China. Het Europese anti-fraudebureau OLAF concludeert dat de panelen via een zogeheten “free trade zone” in Taiwan uit China zijn ingevoerd. De inspecteur stelt dat de goederen niet van Taiwanese, maar van Chinese oorsprong zijn en legt een uitnodiging tot betaling van antidumpingrechten op. X GmbH stelt in hoger beroep dat de panelen in China zijn geassembleerd met zonnecellen uit Taiwan. Hof Amsterdam oordeelt dat dit onvoldoende is bewezen. X GmbH gaat in cassatie.
De Hoge Raad geeft uitleg over de bewijslast in antidumpingrechtprocedures bij invoer. Als de inspecteur aannemelijk maakt dat goederen vanuit China naar de EU zijn verzonden, geldt het antidumpingrecht van Verordening 1238/2013, tenzij de importeur bewijst dat sprake is van louter doorvoer zoals bedoeld in art. V van de GATT-overeenkomsten. Lukt dat niet, dan hoeven de douane-autoriteiten de oorsprong van de onderdelen niet verder te bewijzen. Alleen producenten-exporteurs in China mogen bewijs leveren over de oorsprong, niet de onafhankelijke importeur in de EU. In deze zaak heeft de inspecteur aannemelijk gemaakt dat de voor X GmbH bestemde zonnepanelen vanuit China zijn verzonden met bestemming de EU. X GmbH heeft met haar stellingen over assemblagewerkzaamheden in China in feite bevestigd dat de zonnepanelen niet in China in doorvoer in de zin van art. V van de GATT-overeenkomsten hebben verbleven. De Hoge Raad verklaart het cassatieberoep ongegrond en oordeelt dat terecht antidumpingrechten zijn geheven.