X is ondernemer voor de omzetbelasting en handelt in paarden. In 2018 verkoopt X de helft van de eigendom van een paard aan een Belgische ondernemer voor een overeengekomen bedrag. X brengt geen omzetbelasting in rekening en draagt deze ook niet af. De inspecteur legt een naheffingsaanslag omzetbelasting van € 21.000 op over deze transactie en gelijktijdig een belastingrentebeschikking van € 3952. X stelt dat de verkoop geen levering is, maar een dienst waarbij de omzetbelasting is verlegd naar de afnemer, en verwijst naar buitenlandse jurisprudentie. Subsidiair voert X aan dat het paard zich bij levering niet in Nederland bevindt, onderbouwd met een verklaring van de zakenpartner. De inspecteur betwist beide standpunten en stelt dat sprake is van een levering in Nederland. Tijdens de zitting verklaart X dat zijn paarden soms in Nederland op stal staan voorafgaand aan verkoop en overlegt geen nadere bewijsstukken over de locatie van het paard ten tijde van de levering. In geschil is of de verkoop van de helft van de eigendom van het paard een levering vormt voor de omzetbelasting en, zo ja, of X aannemelijk maakt dat het paard zich bij levering niet in Nederland bevindt.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat de verkoop van de helft van de eigendom van het paard een levering is in de zin van de Wet OB 1968. X heeft de beschikkingsmacht over het paard gedeeltelijk overgedragen, waarmee de macht om als eigenaar te beschikken is overgegaan. De rechtbank verwerpt het beroep op buitenlandse jurisprudentie en de stelling van X dat overleg tussen eigenaren de beschikkingsmacht beperkt. X maakt niet aannemelijk dat het paard zich bij levering buiten Nederland bevindt, nu de overgelegde verklaring onvoldoende specifiek is en X geen aanvullende bewijsstukken overlegt. De levering wordt daarom geacht in Nederland te zijn verricht en de naheffingsaanslag blijft in stand. Het beroep is ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Wet op de omzetbelasting 1968 37e

Wet op de omzetbelasting 1968 3