X BV doet in november 2002 aangiften tot plaatsing van partijen knoflook onder de regeling extern communautair douanevervoer. Aan X BV zijn uitnodigingen tot betaling (UTB's) uitgereikt, op de grond dat de partijen aan het douanetoezicht zijn onttrokken. Volgens de Hoge Raad (16 september 2016, ECLI:NL:HR:2016:2077, V-N 2016/46.5) is het EU-verdedigingsbeginsel geschonden. De UTB's worden vernietigd, omdat het voorafgaand horen een andere afloop had kunnen bewerkstelligen. In geschil is of de inspecteur vervolgens nieuwe UTB's aan X BV kan uitreiken. Hof Amsterdam oordeelt dat de vernietiging niet tot gevolg heeft dat de douaneschulden die eraan ten grondslag lagen ook zijn vernietigd. X BV kon weten dat de termijn waarbinnen aan de douaneschuldenaar mededeling van verschuldigde rechten bij invoer moet zijn gedaan, wordt geschorst door het instellen van beroep en voor de duur van dat beroep. X BV gaat wederom in cassatie.

De Hoge Raad oordeelt dat de inspecteur bevoegd was – zolang de verjaringstermijn van drie jaar niet was verstreken – om tot inning van de douane- en BTW-schulden over te gaan, nadat hij X BV naar behoren in de gelegenheid had gesteld om op zijn voornemen tot inning te reageren. Als in Nederland het recht op beroep in alle instanties wordt uitgeoefend, is voorzienbaar dat dit een aantal jaren in beslag zal nemen en dus op een daadwerkelijke en doeltreffende uitvoering van belastingwetgeving vertragend kan uitwerken. Het is buiten redelijke twijfel dat de rechtspleging in Nederland in de onderhavige situatie niet in strijd is met het EU-rechtszekerheidsbeginsel. Het beroep van X BV is ook voor het overige ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO). Wegens het overschrijden van de redelijke termijn krijgt X BV wel een immateriële schadevergoeding van € 750 (samenhang met 22/03438).

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Communautair Douanewetboek (CDW) artikel 221

Verordening (EU) nr. 952/2013 vaststelling douanewetboek van de Unie artikel 103

Verordening (EU) nr. 952/2013 vaststelling douanewetboek van de Unie artikel 103