Aan X is met dagtekening 22 september 2021 een naheffingsaanslag parkeerbelasting opgelegd. X stelt dat hij geen parkeerbon achter de ruitenwisser van zijn auto heeft aangetroffen, maar dat hij pas door toezending van het duplicaat van de naheffingsaanslag op 31 oktober 2021 bekend is geworden met de naheffing. Daarna heeft hij binnen zes weken bezwaar gemaakt. X stelt dat de heffingsambtenaar het bezwaar ten onrechte niet-ontvankelijk heeft verklaard. De heffingsambtenaar verklaart het op 15 december 2021 ingekomen bezwaar echter tweemaal niet-ontvankelijk wegens termijnoverschrijding.

Hof ’s-Hertogenbosch oordeelt dat sprake is van een verschoonbare termijnoverschrijding omdat niet kan worden vastgesteld dat X eerder dan bij de ontvangst van het duplicaat op de hoogte is geraakt van de naheffingsaanslag. Het hof ziet geen aanleiding te twijfelen aan de verklaring van X dat haar schoonzoon die de auto leende geen parkeerbon achter de ruitenwisser heeft aangetroffen. Nu de bezwaartermijn pas is gaan lopen na ontvangst van het duplicaat, heeft X tijdig bezwaar gemaakt. Het hof verwerpt het betoog van de heffingsambtenaar dat het risico op misbruik ontstaat wanneer belanghebbenden stellen dat de parkeerbon is weggewaaid. Omdat de heffingsambtenaar zelf kiest voor bekendmaking door plaatsing op het voertuig, draagt hij het risico dat de bon door weersomstandigheden verdwijnt, en volstaat een geloofwaardige verklaring van parkeerders om termijnoverschrijding te verontschuldigen. Het hof verklaart het hoger beroep van de heffingsambtenaar ongegrond en draagt de heffingsambtenaar op om voor de derde maal uitspraak op bezwaar te doen.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Algemene wet bestuursrecht 6:11

Algemene wet bestuursrecht 6:7

Algemene wet bestuursrecht 3:41