X levert administratieve en fiscale diensten aan meerdere vennootschappen van A. Ook dient X aangiften omzetbelasting en vennootschapsbelasting in voor deze vennootschappen. Met betrekking tot deze prestaties stuurt X facturen met omzetbelasting naar A. Vanaf 2006 worden de facturen niet meer betaald, maar X blijft ze sturen tot augustus 2017. Op 7 januari 2019 stuurt zij een brief aan de inspecteur waarin zij teruggaaf van omzetbelasting vraagt wegens onbetaalde facturen over de periode 2001–2017. De inspecteur ziet dit als bezwaar tegen de voldoening op aangifte over het derde kwartaal van 2018 en als verzoek om ambtshalve vermindering. Omdat de laatste facturen opeisbaar zijn in september 2017, had teruggaaf uiterlijk in de aangifte van het derde kwartaal van 2018 verwerkt moeten zijn. De betaling over dat kwartaal vindt op 30 oktober 2018 plaats, zodat de bezwaartermijn op 12 december 2018 eindigt. Omdat de termijn is verlopen verklaart de inspecteur het bezwaar niet-ontvankelijk.

Rechtbank Noord-Nederland oordeelt dat het teruggaafverzoek omzetbelasting niet via de aangifte is gedaan zoals de wet voorschrijft. De inspecteur kwalificeert de brief waarin X om teruggaaf van omzetbelasting vraagt terecht als bezwaar tegen de voldoening op aangifte. Het bezwaar is niet-ontvankelijk wegens termijnoverschrijding. X maakt niet aannemelijk dat een eerdere, in november 2018 gedateerde brief is ingediend. Het beroep tegen de niet-ontvankelijkverklaring van het bezwaar is ongegrond. Voor het deel dat ziet op ambtshalve vermindering verklaart de rechtbank zich onbevoegd.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Wet op de omzetbelasting 1968 artikel 29

Wet op de omzetbelasting 1968 artikel 31