X heeft met zijn partner een eigen woning met een voor 2021 geldende WOZ-waarde van € 2.377.000. Het eigenwoningforfait is berekend op € 35.324. In hoger beroep is in geschil of het eigenwoningforfait zoals dat wordt berekend bij een eigen woning met een eigenwoningwaarde van meer dan € 1.110.000 (2021) op stelselniveau in strijd is met algemene rechtsbeginselen, in het bijzonder het gelijkheids- en het evenredigheidsbeginsel, en/of met art. 14 EVRM in verbinding met art. 1 EP EVRM.

Hof Amsterdam oordeelt dat X’ beroep op het gelijkheids- en het evenredigheidsbeginsel als algemene rechtsbeginselen faalt. Het hof is niet bevoegd de afwegingen van de wetgever te toetsen aan algemene rechtsbeginselen. Wel is de rechter bevoegd een bepaling in een wet in formele zin buiten toepassing te laten als sprake is van bijzondere omstandigheden die niet of niet ten volle zijn verdisconteerd in de afweging van de wetgever en die tot gevolg hebben dat toepassing van die bepaling in strijd komt met algemene rechtsbeginselen of ongeschreven recht. In de situatie van X zijn deze omstandigheden niet aannemelijk geworden. De wetgever heeft in het kader van zijn streven naar evenwichtige maatregelen voor diverse inkomens- en vermogensgroepen te komen tot de afweging om bij duurdere woningen aan het beleggingsaspect (de waardeontwikkeling) meer gewicht toe te kennen, de hem toekomende ruime beoordelingsmarge niet overschreden. Dit geldt ook bij de afbouw van de Hillen-regeling. X’ hoger beroep is ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Wet inkomstenbelasting 2001 artikel 3.112

Wet inkomstenbelasting 2001 artikel 3.123A

Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden artikel 1

Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden artikel 14