X is eigenaar en gebruiker van een appartement met een gebruiksoppervlakte van 128 m², een parkeerplaats, een berging en een dakterras/balkon. De woning is in 2021 gebouwd. De heffingsambtenaar heeft de WOZ-waarde voor het kalenderjaar 2022 vastgesteld op € 592.000. X maakt bezwaar tegen deze beschikking en de aanslag OZB , maar de heffingsambtenaar wijst het bezwaar af. X stelt beroep in bij de Rechtbank Den Haag, die het beroep ongegrond verklaart. X stelt vervolgens hoger beroep in bij Hof Den Haag. X betoogt dat de heffingsambtenaar niet alle relevante stukken heeft overgelegd en dat de WOZ-waarde te hoog is vastgesteld. De heffingsambtenaar heeft een matrix overgelegd met gegevens van de woning en vergelijkingsobjecten, en stelt dat de waarde van de woning niet te hoog is vastgesteld. In geschil is of de heffingsambtenaar heeft verzuimd alle op de zaak betrekking hebbende stukken over te leggen, of het motiveringsbeginsel is geschonden en of de waarde van de woning op een te hoog bedrag is vastgesteld.

Hof Den Haag oordeelt dat de heffingsambtenaar de WOZ-waarde van de woning voldoende aannemelijk maakt. De heffingsambtenaar heeft een matrix overgelegd waarin de waarde van de woning is bepaald door systematische vergelijking met vergelijkbare woningen. De vergelijkingsobjecten zijn goed vergelijkbaar en de heffingsambtenaar heeft voldoende rekening gehouden met de verschillen tussen de woning en de vergelijkingsobjecten. De VLOK-factoren voor de woning zijn redelijk en de indexeringspercentages zijn voldoende inzichtelijk gemaakt. Het hof verwerpt de stelling van X dat de heffingsambtenaar niet alle relevante stukken heeft overgelegd en dat het motiveringsbeginsel is geschonden. Het hoger beroep van X is ongegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Wet waardering onroerende zaken 40

Wet waardering onroerende zaken 18

Wet waardering onroerende zaken 17