Een lijfrenterekening zit bij overlijden van de rekeninghouder ‘gewoon’ in diens nalatenschap. Ofwel, het testament of het wettelijke erfrecht bepaalt de bestemming bij overlijden. De uitkeringen gaan door bij de erfgenamen, tot de rekening leeg is. Dat de lijfrenterekening na overlijden overgaat op (meestal) de erfgenamen, heeft nooit de aandacht gekregen van de wetgever die het verdient. Het wordt tijd om dat te veranderen.

De erfbelasting zou de meest gehate belasting zijn. Wellicht zet de erfbelasting mensen daarom wel aan tot creativiteit. Zo zingt sinds een aantal jaar het fenomeen ‘baby-bv’ rond. Daarbij is sprake van een onderneming op naam van een jong kind en een ouder die in de onderneming werkt. Gaat het goed met de onderneming? Dan wordt het kind rijker en niet de ouder. Dat scheelt erfbelasting bij het overlijden van die ouder. Een slimme zet, of schiet men hier een beetje door?

De Hoge Raad heeft zich uitgesproken in een curieuze zaak. Een kind erft van zijn biologisch vader en moet erfbelasting betalen alsof hij een vreemde is. Dat is niet terecht, aldus de Hoge Raad. Maar het gaat toch gebeuren. Wat speelt hier precies?