Met behulp van vertrouwelijke documenten, correspondentie en gesprekken met zestien betrokkenen en experts heeft het universiteitsblad Folia onderzoek gedaan naar het ‘DNA van de afdeling belastingrecht’ van de Universiteit van Amsterdam. Redacteur Henk Strikkers komt in zijn verslag tot de conclusie dat dit DNA leidt tot ongewenste beperking van de academische vrijheid door commerciële belangen van Zuidaskantoren.
Binnen de Nederlandse rechtenfaculteiten is het gebruikelijk dat hoogleraren of docenten naast hun aanstelling aan een universiteit ook werken in de praktijk. Velen zijn werkzaam als (plaatsvervangend) rechter bij een rechtbank of een Hof, werken bij een overheidsinstantie, of hebben een functie als advocaat of adviseur bij een kantoor. Dat dit voordelen heeft staat voor veel juristen buiten kijf. Zelfs fervente tegenstanders van dubbele petten binnen de rechtswetenschap erkennen dat docenten met een nevenfunctie ‘waardevolle inzichten’ met zich meebrengen en dat studenten veel kunnen leren van hun praktijkkennis.
Volgens Folia is de balans echter zoek bij de de afdeling belastingrecht van de UvA. De afdeling is "intens verstrengeld met de grote belastingadvieskantoren op de Zuidas en het belang van het kantoor krijgt soms voorrang op wetenschappelijke integriteit". Meerdere anonieme bronnen vertellen aan Folia dat zij de artikelen die zij als UvA-wetenschapper schrijven eerst moeten voorleggen aan het kantoor waar ze de rest van de week werken, en dat zij in het belang van dat kantoor aanpassingen moeten doorvoeren. Zij ervaren onvoldoende rugdekking van de afdeling. Rechtendecaan André Nollkaemper zegt als reactie in het artikel dat hij deze berichten schokkend vindt en dat hij onderzoek hiernaar wil laten doen.
Daarnaast zeggen docenten, die niet bij een kantoor werken, niet te kunnen doorgroeien. Volgens de bronnen die Folia sprak is ook dát het DNA van de afdeling: zonder baan bij een kantoor word je nooit hoogleraar. Dat zouden de hoogleraren ook laten doorschemeren aan promovendi en docenten die graag willen doorgroeien. Nollkaemper weerspreekt dit overigens in het artikel en zegt dat het beeld dat een medewerker alleen hoogleraar kan worden als zij of hij in de praktijk werkt ‘apert onjuist’ is.
Ook wordt in het onderzoek geconstateerd dat er bijna voortdurend een tekort is aan ervaren personeel. Een deel van het onderwijs van de sectie wordt daarom gegeven door gastdocenten uit de belastingadviespraktijk of van de Belastingdienst, die gratis werken. Doordat deze vrijwillige docenten nergens aan gehouden zijn - zij kunnen direct stoppen wanneer zij of hun kantoor daartoe besluiten - heeft dat volgens diverse betrokkenen negatieve gevolgen voor het onderwijs. "Studenten moeten stelselmatig lang wachten op feedback of beoordelingen van tentamens, opdrachten of scripties", is een van de reacties. Een bron die zicht heeft op het afstudeerniveau van verschillende universiteiten ziet dat afgestudeerden van de UvA "momenteel niet tot de top behoren".
Nollkaemper ziet voordelen bij een goede verbinding van de sectie belastingrecht met de praktijk, maar hij erkent dat de balans in de sectie belastingrecht "in de afgelopen twintig jaar scheef is gegroeid, met te veel kleine aanstellingen, te veel hoogleraren die zijn verbonden aan een Zuidaskantoor en het ontbreken van leidinggevenden die voltijds, of vrijwel voltijds aan de faculteit werken". Hij stelt dat er nu stappen zijn gezet om dit op te lossen. Voor alle opleidingen is er volgens hem nu een kernteam van docenten met grotere aanstellingen verzekerd.
Het Folia-artikel 'Zuidaskantoren oefenden invloed uit op publicaties medewerkers belastingrecht' is integraal te lezen op de website van het blad.
Bron: Folia
Informatiesoort: Nieuws
Rubriek: Belastingrecht algemeen