Partijen die onderhandelen over de aan- of verkoop van een onderneming leggen de eerste gemaakte afspraken veelal vroegtijdig vast in een zogenaamde intentieovereenkomst. Later volgt de koopovereenkomst waarin de transactie uitgebreid wordt vastgelegd, maar niet altijd. Wat is de juridische status van een intentieovereenkomst? Schept deze (in rechte afdwingbare) verplichtingen voor partijen? En hoe zet u een intentieverklaring nuttig in om uw doel te bereiken?
Intentie- of koopovereenkomst?
Met name bij het afbreken van onderhandelingen ontstaat veelal discussie over het feit dat de getekende intentieovereenkomst in feite een koopovereenkomst is. Ook uit jurisprudentie blijkt dat een intentieovereenkomst door een wederpartij kan worden aangegrepen om te betogen dat die overeenkomst feitelijk juist wel of juist niet een koopovereenkomst is. De kopende partij die zich benadeeld ziet zal bijvoorbeeld nakoming eisen van de verplichtingen tot verkoop en levering op straffe van een dwangsom en schadevergoeding. Kopende partij zal hierbij als argument aandragen dat het object van de koop en verkoop als gevolg van de uitvoerige beschrijving in de intentieovereenkomst voldoende bepaalbaar is en aan de minimum vereisten voor de totstandkoming van een overeenkomst is voldaan.
Hoe formuleert u een intentieovereenkomst dusdanig dat u bereikt wat u voor ogen hebt?
Voordat u besluit om over te gaan tot het laten opstellen van een intentieovereenkomst is het belangrijk om stil te staan bij hetgeen u wilt bereiken met het opstellen hiervan. In hoeverre wenst u dat de intentieovereenkomst al dan niet min of meer bindend is opgesteld? Wat voor de ene partij geldt, geldt veelal juist niet voor de andere partij.
Bindende bepalingen in de intentieovereenkomst:
Gebruik de considerans bij de overeenkomst om uiteen te zetten dat partijen aansturen op het bindend zijn van de verplichtingen zoals die in de intentieovereenkomst zijn opgenomen en leg dit ook vast in de overeenkomst zelf; leg de verplichtingen over en weer zo specifiek mogelijk vast. Denk daarbij aan het onderwerp van de overeenkomst, de overnamedata (juridisch en/of economisch), de correcte partijen, de (koop)prijs en verregaande afspraken die normaliter in een koopovereenkomst worden opgenomen; neem geen voorbehouden of opschortende voorwaarden op in de intentieverklaring.
Niet-bindende bepalingen in de intentieovereenkomst:
Gebruik de considerans bij de overeenkomst juist om aan te geven dat partijen door middel van deze verklaring helemaal geen binding beogen te bereiken; leg expliciet de intentie tot het aangaan van een overeenkomst vast. Gebruik nu juist wel voorbehouden en eventueel opschortende voorwaarden. Neem expliciet op dat er geen verplichting tot vergoeding van schade bestaat als de onderhandelingen uiteindelijk niet leiden tot een overeenkomst.
In beide gevallen (oogmerk te binden of oogmerk juist niet te binden) is het aan te bevelen om, naast de bepalingen in de intentieovereenkomst, in alle andere (schriftelijke) correspondentie ook daadwerkelijk te handelen naar de afspraken/het oogmerk van de intentieovereenkomst.
Een intentieovereenkomst klinkt onschuldig maar is absoluut maatwerk. Het is essentieel de eigen situatie te overdenken voordat een intentieovereenkomst nauwkeurig en weldoordacht wordt opgesteld. Alleen op die manier kunt u uw intentie daadwerkelijk in het document tot uitdrukking brengen.
Bron: Alfa accountants & adviseurs
Informatiesoort: Nieuws
Rubriek: Civiel recht algemeen
26