De werkkostenregeling biedt werkgevers ruimte om onbelaste vergoedingen en verstrekkingen te doen aan hun personeel. Sommige werkgevers gebruiken die vrije ruimte om onbelast bonussen aan hun medewerkers uit te keren. Kan dat eigenlijk wel? En zo ja, onder welke voorwaarden? Interessante vragen! In dit artikel gaat Alfa op zoek naar antwoorden.
Werkkostenregeling
De werkkostenregeling houdt in dat de werkgever op jaarbasis maximaal 1,5 procent van de totale fiscale loonsom voor onbelaste vergoedingen en verstrekkingen mag gebruiken. Vergoedingen die deze ‘werkkostenruimte' te boven gaan, worden belast met een eindheffing van 80 procent bij de werkgever. Om de invoering van de regeling geleidelijk te laten verlopen, mag de werkgever tot 2015 jaarlijks kiezen tussen het ‘oude regime' van vrije vergoedingen en verstrekkingen of de werkkostenregeling. Zoals het er nu naar uitziet, geldt de werkkostenregeling vanaf 2015 voor alle werkgevers.
Toepassing van de werkkostenregeling betekent dat u kiest of u de waarde van bepaalde vergoedingen of verstrekking mee laat tellen voor de werkkostenruimte van 1,5 procent of dat u gaat verlonen. Zo kunt u enigszins ‘spelen' met diverse kostencomponenten om te bepalen hoeveel vrije ruimte u heeft. Verschillende werkgevers maken van de vrije werkkostenruimte gebruik om bonussen onbelast aan hun medewerkers uit te keren. De vraag dringt zich op of dit zomaar kan. Normaliter vormen bonussen immers ‘gewoon' belastbaar loon.
Bonus werkkostenvergoeding?
De Belastingdienst is van mening dat de werkkostenregeling is bedoeld voor de onbelaste vergoeding of verstrekking van werkkosten en niet van loon. Hoewel de meningen daarover verdeeld zijn, beschouwt de fiscus loon in de vorm van een bonus of eindejaarsuitkering dus niet als een vergoeding in het kader van de werkkostenregeling. Een bonus past daarom in principe niet in de vrije ruimte van 1,5 procent. U moet zo'n bonus in de salarisadministratie bruteren als u deze onbelast aan de werknemer wilt uitkeren en uw onderneming de werkkostenregeling al toepast.
Soms wel in de vrije ruimte
Ondanks dit standpunt heeft de Belastingdienst echter óók aangegeven dat u bonussen aan werknemers soms wél in de vrije ruimte kunt stoppen. Voorwaarde is dat uw onderneming bonussen in het verleden ook al onder de eindheffing liet vallen en dat de bonus niet ongebruikelijk hoog is. Bovendien kunt u de bonus niet met terugwerkende kracht in de vrije ruimte stoppen.
Als u de bonus onderbrengt in de vrije ruimte, is deze voor de werknemer hoe dan ook onbelast, en –zolang de bonus de vrije ruimte van 1,5 procent van de fiscale loonsom niet overschrijdt– voor uw onderneming ook. Zelfs bij overschrijding van de vrije ruimte kan 80 procent eindheffing voordeliger zijn dan brutering in de salarisadministratie. Bij toepassing van eindheffing bent u immers geen premies werknemersverzekeringen verschuldigd.
Geen uniforme beoordeling
De regels voor bonussen onder de werkkostenregeling zijn nog niet helemaal uitgekristalliseerd. Inspecteurs van de Belastingdienst gaan hier dan ook niet allemaal op dezelfde manier mee om. Vorig jaar keurde de inspecteur bonussen in de vrije ruimte nog vaak af. Daar tegenover gebeurde het ook wel dat bonussen van rond de 1.000 euro werden goedgekeurd, op voorwaarde dat alle werknemers zo'n bonus kregen. De laatste tijd keuren meerdere inspecteurs goed dat kleine bonussen (tussen de 50 euro en de 250 euro) in de vrije ruimte worden ondergebracht. Daarbij hanteren ze vaak een jaarmaximum van 2.400 euro per persoon aan bonussen in de vrije ruimte.
Ongetwijfeld zal in de komende jaren jurisprudentie ontstaan die duidelijkheid geeft over de fiscale behandeling van bonussen onder de werkkostenregeling. Vooralsnog lijkt de Belastingdienst op het standpunt te staan dat een bonus van maximaal 2.400 euro per werknemer per jaar mogelijk is. Omdat discussie met de fiscus kan ontstaan, is vooroverleg gewenst.
Bron: Alfa accountants & adviseurs
60