De reclamebelasting is een belasting die in elke gemeente door de gemeenteraad in een verordening wordt vastgesteld. De VNG wijst op de mogelijkheid om onder voorwaarden een vrijstelling te geven of het nihil-tarief te hanteren. Besluitvorming ligt echter bij iedere gemeente zelf.
Huisartsen geven aan het onterecht te vinden dat ze reclamebelasting moeten betalen voor een naambordje aan de deur van hun praktijk. Reclamebelasting is een belasting op alle openbare aankondigingen die zichtbaar zijn vanaf de openbare weg.
De gemeenteraad heeft dus de mogelijkheid om in de verordening reclamebelasting vrijstellingen op te nemen. De VNG heeft dat ook opgenomen in haar modelverordening en wijst nogmaals op deze mogelijkheid. De beslissing over het al dan niet opnemen van vrijstellingen in de verordening blijft aan de gemeenteraad.
Facultatieve vrijstellingen
De gemeenteraad kan in de verordening reclamebelasting zogenoemde facultatieve vrijstellingen opnemen voor bijvoorbeeld huisartsen, dierenartsen, tandartsen of notarissen. Mits ze daarbij niet strijdig handelen met het gelijkheidsprincipe.
Nihil-tarief
Gemeenten hebben ook nog de mogelijkheid om een zogenaamd nihil-tarief voor naambordjes tot een bepaalde omvang op te nemen in hun verordening. Daarmee wordt voorkomen dat kleine naambordjes worden belast. In de modelverordening van de VNG is een nihil-tarief opgenomen voor bordjes met een omvang van minder dan 0,1 m2.
Verplichte vrijstelling
In de Gemeentewet is geen verplichte vrijstelling opgenomen, alleen de mogelijkheid van een facultatieve vrijstelling. Een verplichte vrijstelling voor bepaalde doelgroepen kan alleen via de landelijke wetgever geregeld worden. De landelijke wetgever mag vrijstellingen voorschrijven, ook als die niet objectief zijn. Gemeenten mogen dat niet.
Belasting op openbare aankondigingen
Reclamebelasting is een belasting op alle openbare aankondigingen die zichtbaar zijn vanaf de openbare weg.
En een openbare aankondiging is elke tot het publiek gerichte mededeling van commerciële dan wel ideële aard waarmee de aandacht wordt getrokken voor een dienst, een product of een boodschap. En daarmee geldt deze belasting ook voor borden met aanduidingen van praktijkruimten van zorgverleners.
De term reclamebelasting is dus enigszins misleidend. Want een openbare aankondiging kán een reclame-uiting zijn, maar dat hoeft niet.
De reclamebelasting kent in eerste instantie een regulerend karakter. Door openbare aankondigingen die zichtbaar zijn vanaf de openbare weg te belasten, kan de gemeente het gebruik van reclame reguleren.
Bron: VNG
Informatiesoort: Nieuws
Rubriek: Belastingen van lagere overheden
24