Btw heffing op telecommunicatie-, omroep- of elektronische diensten per 1 januari 2015; "Waar wordt uw app belast?"
De omzetbelastingwetgeving in de Europese landen is gebaseerd op richtlijnen van de Europese Unie. Bij de introductie in 1969 van het "btw systeem" was niet te voorzien dat dienstverlening via internet zo'n grote vlucht zou nemen. De internatonale handel betrof vooral fysieke goederenstromen en in beperkte mate internationale dienstverlening. Om btw te kunnen heffen in het land van verbruik van de goederen werd een systeem van 0% uitvoer en heffing bij invoer geïntroduceerd. Ook de controleposten werden nog bemand door douane ambtenaren die deze goederenstromen volgden. Bij het wegvallen van de controle bij de binnengrenzen in 1993 werd dit systeem aangevuld met het thans nog bestaande systeem van intracommunautaire leveringen en verwervingen. De goederen worden belast in het land van vertrek. Bij leveringen aan andere EU ondernemers – met een geldig btw identificatienummer – is de levering belast tegen 0% btw. De EU afnemer geeft in het land van aankomst de btw aan tegen het in dat land geldende btw tarief.
De EU vertegenwoordigers realiseerden zich in 1993 dat bij levering van goederen aan particulieren, waarbij de levering van de goederen door een verkoper uit een andere EU lidstaat zou plaatsvinden er een marktverstoring zou kunnen ontstaan. Immers door de verschillende btw tarieven in de EU zouden postorderbedrijven economische gezien "gedwongen" worden om naar het EU land te verhuizen met het laagste btw tarief. De levering aan particulieren in andere EU lidstaten zou dan belast worden tegen het in dat land geldende lage btw tarief. Vandaar dat de postorderverkoopregeling werd geïntroduceerd. Indien een bepaald drempelbedrag wordt overschreden dient het postorderbedrijf zich te registreren in het betreffende EU land en tegen het daar geldende btw tarief de btw te voldoen. Bij de groei van webshop verkopen is het aantal btw registraties in diverse landen toegenomen, met de bijbehorende administratieve lasten.
Voor goederenstromen heeft de btw regelgeving dus in de loop der jaren de nodige regels en controlemogelijkheden geïntroduceerd. Hoe anders is dat met internet diensten aan particulieren gevestigd in de EU. Dit is een al jarenlange worsteling. De oude hoofdregel was dat internet ondernemers de diensten belasten in het land van vestiging tegen het daar geldende tarief. Hierop kende de wet een aantal uitzonderingen. In de jaren '90 van de vorige eeuw kwam de EU tot de ontdekking dat internetondernemers van buiten de EU geen btw betaalden, terwijl internetondernemers gevestigd in de EU wel btw betaalden over diensten aan particulieren. Deze oneerlijke concurrentie moest bestreden worden. Zo werd in 2003 bepaald dat niet in de EU gevestigde internetondernemers btw moesten voldoen over diensten verricht aan particulieren in de EU. Om te voorkomen dat men zich in alle lidstaten van de EU moet vestigen is gefaciliteerd dat in een lidstaat een btw aangifte mag worden gedaan ("one stop shop"). Echter, in deze aangifte moet wel de btw worden berekend naar de tarieven die gelden in de lidstaten waar de afnemende particulier is gevestigd. Voor EU internetondernemers bleef de oude hoofdregel bestaan, btw afdragen in het land van vestiging.
Deze regel heeft er toe geleid dat grote internetaanbieders zoals Apple en Amazon zich vestigden in een EU land met een laag btw tarief. Met name Luxemburg heeft hier met het btw tarief van 15% ruim van geprofiteerd. Over de downloads van bijvoorbeeld i-tunes betaalt u dus 15% btw in plaats van het btw tarief van 21% zoals dat in Nederland geldt. Aan dit voordeel komt per 1 januari 2015 een einde, want dan kent de Europese btw-regelgeving één regel voor het bepalen voor de plaats van dienst van een telecommunicatie-, omroep- of elektronische dienst. Vooral voor dienstverleners die binnen de EU zijn gevestigd en diensten verlenen aan particulieren, betekent dit een grote verandering. Zij zullen dus btw moeten voldoen naar het tarief van het EU land waar de afnemende particulier is gevestigd.
Deze btw aangifte mag de internet ondernemer doen in het EU land waar hij is gevestigd ("one stop shop"), dan wel dient hij zich te registreren in de diverse EU landen en lokaal een aangifte te doen.
Vanuit btw oogpunt ontstaat per 1 januari 2015 een "eerlijker systeem", daar btw betalen waar ook het verbruik van de diensten plaatsvindt. Dit gaat echter wel gepaard met veel regels, veel administratieve lasten en ingewikkelde controlevraagstukken. Krijgt de Belastingdienst ooit grip op de handel via de elektronische snelweg? Om nog maar te zwijgen over de nieuwe uitdaging; "handel met en in bitcoins"….
Door drs. Teunis van den Berg
Bron: MTH
Informatiesoort: Nieuws
Rubriek: Omzetbelasting
1