Kinderalimentatie moet eerlijker, duidelijker en eenvoudiger worden. Jeroen Recourt (PvdA) heeft samen met Ard van der Steur (VVD) een initiatiefwetsvoorstel ingediend waarmee het systeem van kinderalimentatie aanzienlijk wordt vereenvoudigd.
Met dit voorstel worden de regels zo aangepast dat rekening wordt gehouden met co-ouderschap en worden de belangen van het kind centraal gesteld. Met een nieuwe manier van berekenen wordt voor ouders inzichtelijker gemaakt waarom zij welke bijdrage leveren aan de kosten van hun kinderen. Betalende ouders hadden tot op dit moment vaak geen idee van de berekeningsmethodiek en dus geen inzicht in de reden waarom de rechter een bepaald bedrag oplegt. Dat leidde tot ergernis en vaak zelfs processen, met vervelende gevolgen voor het kind of de kinderen in kwestie.
Kinderen zijn de dupe van ruzie tussen hun ouders over de kinderalimentatie. Helaas komt het regelmatig voor dat ouders ruziën over de hoogte en de verdeling van de alimentatie. Het initiatiefwetsvoorstel vermindert niet alleen de spanning tussen ouders tijdens de scheiding maar ook in die vele gevallen dat er betalingsproblemen zijn na de scheiding. De grootste winst hiervan is voor de kinderen, die die spanning altijd voelen en die maar al te snel in het kamp van een van de ouders worden getrokken. Terwijl ouders maar één opdracht hebben: kinderen uit het conflict houden.
De totstandkoming van de alimentatie wordt met het initiatiefwetsvoorstel inzichtelijker en eenvoudiger aan te passen. De hoogte blijft gerelateerd aan de welstand tijdens het huwelijk, zodat kinderen niet de dupe zijn van de echtscheiding. Beide ouders betalen hun bijdrage, zij zijn tenslotte beiden verantwoordelijk voor hun kinderen. Op basis van een internettool kunnen ouders zelf de hoogte van de te betalen alimentatie berekenen.
In het nieuwe systeem wordt ook rekening gehouden met de manier waarop ouders de zorg voor hun kinderen hebben verdeeld. Merkwaardig genoeg betaalde de meest verdienende ouder de alimentatie, zelfs als deze (een deel van) de zorg voor het kind op zich nam. Dit initiatiefwetsvoorstel voorziet erin dat bij de berekening van de hoogte van de alimentatie ook rekening wordt gehouden met de zorgverdeling.
Recourt en Van der Steur vinden principieel dat een ouder verantwoordelijk is voor zijn of haar kind. In dit wetsvoorstel geven ze hieraan invulling door ongeacht de draagkracht een minimumbedrag van 50 euro per maand te betalen. Bovendien mogen andere schulden nooit voorgaan op de alimentatieverplichting. De betalingsverplichting van kinderalimentatie wordt teruggebracht tot 18 jaar, wanneer het kind meerderjarig is. Wel wordt een uitzondering gemaakt als het kind op dat moment nog studeert, dan loopt de alimentatie door tot 23 jaar, zodat de alimentatie niet halverwege de studie ineens vervalt.
Alimentatie bestaat om ervoor te zorgen dat kinderen financieel niet de dupe worden van een scheiding. Het geld is bestemd voor onderdak, scholing, voedsel en kleding voor het kind. De kosten moeten eerlijk verdeeld worden over beide ouders. Hiervoor moeten ze, naast het al verplichte ouderschapsplan, afspraken maken over wie welke kosten betaalt. In dit wetsvoorstel wordt rekening gehouden met co-ouderschap en draagkracht. Ook worden tekorten verdeeld over beide ouders. Duidelijke, begrijpelijke regels voor kinderalimentatie maken de acceptatie van de betalingsverplichting een stuk groter dan die nu is. Op dit moment ontstaan er in tachtig procent van de gevallen na verloop van tijd betalingsproblemen.
Om dat te realiseren brengen Recourt en Van der Steur het aantal stappen waarin je het te betalen bedrag berekent terug naar vijf. Zo is het voor veel meer mensen te volgen. Eerst wordt gekeken naar de behoefte van het kind: wat heeft het kind nodig? Daarna komt de draagkracht van ouders in beeld: wat kunnen ze bijdragen? Hierbij stellen ze een minimumbedrag vast van 50 euro dat ouders hoe dan ook betalen. Vervolgens vindt er een toets plaats: vallen de behoeftes van het kind binnen de draagkracht van de ouder? Bij de vierde stap wordt bekeken welke ouder verantwoordelijk wordt voor welke lasten. Ten slotte vindt de daadwerkelijke bepaling van het te betalen bedrag plaats. Dit alles in een eenvoudig en begrijpelijk internettool, waarvoor maar vier gegevens moeten worden ingevuld.
Bron: PvdA en VVD
0