Het strafontslag van een voormalig afdelingsdirecteur van de Belastingdienst door een fout in de aangifte van de fiscale partner is buitenproportioneel en van plichtsverzuim is geen sprake. Dat oordeelt rechtbank Amsterdam in een procedure over het ontslag.
De fiscale partner van de afdelingsdirecteur werkte voor een Amerikaans bedrijf en ontving aandelenopties. Bij de verzilvering van de opties betaalde zij de hierover verschuldigde inkomstenbelasting in box 1 van in totaal € 650.000 over de jaren 2014 tot en met 2017, maar vergat de Amerikaanse beleggingsrekening op te geven in box 3. Hierdoor betaalde zij in dezelfde periode € 6400 te weinig inkomstenbelasting. Toen de partner de fout ontdekte, heeft zij zelf een verbeterverzoek ingediend bij de Belastingdienst.
De afdelingsdirecteur maakte hiervan melding bij zijn leidinggevenden, de directeur-generaal van de Belastingdienst en de plaatsvervangend secretaris-generaal van Financiën. Ruim een maand later werd hij geschorst wegens nader onderzoek naar een 'vermoedelijk ernstige integriteitskwestie'. Begin oktober 2019 kwam het besluit dat de directeur gedurende zes weken een derde zou worden gekort op zijn salaris, waarna het strafontslag zou volgen.
In afwachting van de ambtelijke bezwaarprocedure die de directeur is gestart, beslist rechtbank Amsterdam in een voorlopige voorziening dat de directeur niet verantwoordelijk kan worden gehouden voor een vergissing van zijn fiscale partner en dat van plichtsverzuim geen sprake is. De voorzieningenrechter doet de suggestie de kwestie in onderling overleg op te lossen, maar de Belastingdienst houdt vast aan het strafontslag en weigert overleg. De behandeling van de ambtelijke bezwaarprocedure kan nog maanden duren.
Het FD schrijft in een artikel hierover dat de onduidelijkheden over het integriteitsbeleid bij de Belastingdienst tot grote onrust leidt onder medewerkers van de dienst. Emeritus hoogleraar Leo Stevens heeft er een column aan gewijd.
Bron: FD
Informatiesoort: Nieuws
Rubriek: Belastingrecht algemeen