Werknemers, die tijdelijk naar het buitenland of naar Nederland worden uitgezonden, mag de werkgever een vergoeding geven voor extra kosten van het tijdelijke verblijf buiten het land van herkomst. Voor het vergoeden van die kosten kan de werkgever kiezen: vergoeden van de werkelijke ET-kosten of, onder voorwaarden, het toepassen van de 30%-regeling. Hiervoor geldt een gerichte vrijstelling.

In deze handreiking staat informatie over het tijdelijk verblijf voor situaties waarin de werkgever de werkelijk gemaakte ET-kosten vergoedt. In onderstaande vragen en antwoorden staat hoe lang de werkgever de ET-kosten mag vergoeden in verschillende situaties.

1. Hoe lang kan de werkgever de ET-kosten gericht vrijgesteld vergoeden aan zijn werknemers?
   De werkgever kan voor de duur van maximaal vijf jaar de werkelijke ET-kosten gericht vrijgesteld vergoeden aan zijn werknemers.
   
   
2. Kan een seizoenarbeider iedere keer dat hij voor zijn dienstbetrekking tijdelijk in Nederland verblijft, de ET-kosten gericht vrijgesteld vergoed krijgen?
   Ja, voor seizoenarbeiders is elk jaar opnieuw sprake van een op zichzelf staand en tijdelijk verblijf. Daarbij is deze vijfjaarstermijn niet van belang. De werkgever kan gedurende het tijdelijke verblijf de werkelijke ET-kosten gericht vrijgesteld vergoeden.
   
   
3. Kan de werkgever de ET-kosten gericht vrijgesteld vergoeden aan de werknemer die zich permanent in Nederland vestigt?
   Ja, de werkgever kan ook aan de werknemer die zich permanent in Nederland vestigt, de werkelijke ET-kosten gericht vrijgesteld vergoeden. Dit geldt voor de duur van maximaal 5 jaar.
   
   
4. Hoe lang kan de werkgever de ET-kosten gericht vrijgesteld vergoeden aan een buitenlandse werknemer die besluit om niet in Nederland, maar tijdelijk in België te verblijven?
   Ook de werknemer die in het kader van zijn dienstbetrekking in Nederland besluit om niet tijdelijk in Nederland maar in België te verblijven, wordt geconfronteerd met ET-kosten. De werkgever kan de werkelijke ET-kosten maximaal vijf jaar gericht vrijgesteld vergoeden aan de werknemer.

Hieronder staan vijf praktische voorbeelden.

1. Een werknemer uit het buitenland komt in dienst bij een Nederlandse werkgever voor een periode van drie jaar. Vervolgens komt hij in dienst bij een andere Nederlandse werkgever voor een periode van zes jaar. De werknemer blijft in het buitenland wonen. De werkgevers passen de 30%-regeling niet toe. De verblijven in Nederland staan op zichzelf.
   
   De eerste werkgever kan de werkelijke ET-kosten gericht vrijgesteld vergoeden voor de periode van drie jaar. Voor de tweede werkgever is dit maximaal vijf jaar.
   
   
2. Een werknemer uit het buitenland komt in dienst bij een Nederlandse werkgever. Hij werkt en verblijft drie jaar in Groningen en vervolgens op verzoek van deze werkgever twee jaar in Brussel. Daarna werkt hij voor dezelfde werkgever vier jaar in Maastricht. De werknemer blijft in het buitenland wonen. De werkgever past de 30%-regeling niet toe.
   
   De werkgever kan de werkelijke ET-kosten maximaal vijf jaar gericht vrijgesteld vergoeden.
   
   
3. Een werknemer woont in het buitenland. Hij werkt ieder voorjaar vier maanden voor dezelfde Nederlandse werkgever. De werkgever past de 30%-regeling niet toe. De jaarlijkse verblijven in Nederland staan op zichzelf.
   
   De werkgever kan de werkelijke ET-kosten ieder jaar gericht vrijgesteld vergoeden. Het maximum van vijf jaar geldt niet.
   
   
4. Een werknemer woont in het buitenland. Hij werkt ieder jaar elf maanden voor dezelfde Nederlandse werkgever op dezelfde locatie. De werkgever past de 30%-regeling niet toe.
   
   De jaarlijkse verblijven in Nederland staan niet op zichzelf. De werkgever kan de werkelijke ET-kosten voor een periode van maximaal vijf jaar gericht vrijgesteld vergoeden.
   
   
5. Een werknemer uit het buitenland komt in dienst bij een Nederlandse werkgever. Hij werkt en verblijft twee jaar in Eindhoven en vervolgens twee jaar in Parijs. Daarna neemt hij ontslag. Na een jaar komt hij opnieuw in dienst bij dezelfde werkgever en gaat werken in Amsterdam. De werknemer blijft in het buitenland wonen. De werkgever past de 30%-regeling niet toe.
   
   De werkgever mag voor de eerste dienstbetrekking de werkelijk gemaakte ET-kosten maximaal vier jaar gericht vrijgesteld vergoeden. Voor de tweede dienstbetrekking geldt de gerichte vrijstelling opnieuw voor maximaal vijf jaar.

Tot zover de voorbeelden. Vergoedt de werkgever de werkelijke ET-kosten, dan moet hij deze - in redelijkheid gemaakte - kosten aannemelijk maken. De werkgever houdt dan de kosten en de vergoeding per werknemer bij in zijn loonadministratie.

Is de gerichte vrijstelling niet meer van toepassing, dan mag de werkgever de vergoeding wel aanwijzen als eindheffingsloon. Deze komt ten laste van de vrije ruimte. Daarboven betaalt hij 80% eindheffing. Gebruikt de werkgever de 30%-regeling en geeft hij daarnaast nog een vergoeding voor werkelijke ET-kosten, dan geldt voor deze vergoeding geen gerichte vrijstelling. Ook hier geldt dat de werkgever de vergoeding mag aanwijzen als eindheffingsloon.

Lees ook de thema's:

• De 30%-regeling,
• De werkkostenregeling: gerichte vrijstellingen en eindheffingen,
• Buitenlandse belastingplicht in de loonbelasting, en
• Eindheffingen: Loonbelasting heffen van de werkgever.
  
  
  

Bron: Belastingdienst/Forum salaris