In een poging om onterechte voorlopige teruggaven, toeslagen, buitengewone lastenaftrek e.d., terug te dringen, heeft de overheid zich gebogen over mogelijkheden om het frauderen tegen te gaan. De pincode is daarbij gesneuveld. Deze pincode werd onder andere gebruikt door zogenoemde maatschappelijke intermediairs, die belastingaangiften verzorgen voor mensen met problemen, die daar zelf niet toe in staat zijn en ook niet de financiële middelen hebben om dat uit te besteden aan een belastingadvieskantoor.
Tegenwoordig kunnen digitale aangiften alleen worden ingediend via beveiligde verbindingen; met behulp van DigiD-codes, met behulp van inlogcodes voor ondernemers, en via een zogenoemd PKI-Overheids-Certificaat voor professionele aangiftesoftware. Via deze verbindingen zijn indieners van aangiften op enigerlei wijze te traceren. Dat kan voor sommigen ongewenste gevolgen hebben. Zo heeft Rechtbank Zeeland-West-Brabant, na een onderzoek in het kader van het project VT-fraude, zich onlangs uitgesproken in een geschil over vermeende ROW. De belastingadviseur in kwestie had bijna 160 - vermoedelijk frauduleuze - aangiften ingediend, en had de inkomsten daarvan niet aangegeven; de boef.
Er was geconstateerd dat de aangiften vanuit twee IP-adressen toebehorend aan de belastingadviseur zijn ingediend. Deze waren gelinkt aan 31 BSN-nummers. De betreffende BSN-houders zijn vervolgens benaderd voor nadere informatie. En zo werd de belastingadviseur in kwestie bekend. Bijvangst in het kader van fraudebestrijding. Maar toch....
Rijst de vraag hoever de overheid wil gaan met het traceren van ingediende aangiften. Wat kunnen bijvoorbeeld hulpvaardige familieleden/vrienden/buren, die de aangiften van belastingplichtigen via DigiD verzorgen en deze indienen via de eigen computer, verwachten? Worden zij gemonitord? Moeten zij de ontvangen fles wijn of het etentje aangeven als ROW? En zijn zij ondernemer voor de btw als zij de aangiften verzorgen voor meerdere personen? En wat als zij geen vergoeding ontvangen? Worden zij dan – net als ondernemers – aangeslagen voor gederfde inkomsten?
Terug naar de bovengenoemde maatschappelijke intermediairs. De Staatssecretaris van Financiën heeft onlangs Kamervragen beantwoord over alternatieve mogelijkheden voor maatschappelijke intermediairs voor het doen van belastingaangifte. De staatssecretaris noemt onder andere DigiD en machtigen, alsmede het gebruik van commerciële software met ingebouwd certificaat als mogelijkheid. Aan het laatste hangt een fors kostenplaatje; vanaf circa € 500 per jaar excl. btw voor aangiftesoftware en (gebruik van) PKI-Overheids-Certificaat. Het lijkt mij logisch dat de intermediairs in dat geval voor deze aangiftedienst een vergoeding vragen. Aan de voorwaarden voor een bron van inkomen wordt mijns inziens dan voldaan. Heeft dit fiscale gevolgen voor de intermediairs? Moeten de organisaties de kosten en opbrengsten verantwoorden in een jaarrekening? Zijn de opbrengsten belast? Moeten de organisaties voor deze activiteiten een btw-nummer aanvragen? Kunnen zij geconfronteerd worden met een boete bij (grove) fouten in de aangiften?
Fraudebestrijding is wenselijk en nuttig. Het gaat tenslotte om geld van ons allemaal. Maar het lijkt mij ook wenselijk dat de overheid meer duidelijkheid verschaft in deze kwestie, om onaangename verrassingen voor goedbedoelende en hulpvaardige mensen te voorkomen.
Informatiesoort: Uitvergroot
Rubriek: Belastingrecht algemeen
14