Belanghebbende (X bv) heeft ultimo 2004 een vordering van € 347.524 op haar moedermaatschappij (A bv). De vordering stamt van vóór 1990 en bedroeg aanvankelijk € 635.292. In 1995 is € 317.646 op deze lening afgelost en in 1998 is de lening rentevrij gemaakt. Ter zake van deze en andere vorderingen voert belanghebbende een voorziening van € 381.959 op. De inspecteur accepteert de afwaardering niet. Rechtbank Haarlem oordeelt dat belanghebbende bij het verstrekken van de lening aan A bv, en het later niet opeisen van (een gedeelte van) die lening, op grond van aandeelhoudersmotieven een debiteurenrisico op zich heeft genomen dat een onafhankelijke derde niet zou hebben genomen. De rechtbank stelt de inspecteur in het gelijk. Belanghebbende stelt in hoger beroep dat het bedrag van € 381.959 niet correct was en € 347.524 had moeten bedragen. Hierbij stelt belanghebbende ook nog dat dit bedrag volledig zag op de aan A bv verstrekte lening.
Hof Amsterdam oordeelt dat de inspecteur niet aannemelijk heeft gemaakt dat de lening onder onzakelijke voorwaarden is verstrekt en dat sprake is van een onzakelijke lening. Het hof acht daarbij van belang dat de hoofdsom van de lening aanvankelijk € 635.292 bedroeg en dat op deze hoofdsom in 1995 een bedrag van € 317.646 is afgelost. Verder stelt het hof vast dat op de lening tot 1998 een zakelijke rente van 7% in rekening is gebracht en dat dit ook in de jaarstukken is verwerkt. Tenslotte wijst het hof er nog op dat de inspecteur geen feiten en omstandigheden heeft gesteld met betrekking tot een mogelijk slechte financiële positie van A bv ten tijde van het verstrekken van de geldlening. Gezien de slechte financiële positie van A bv in 2004, mag belanghebbende haar vordering tot nihil afwaarderen. Het gelijk is aan belanghebbende.