X NV houdt zich bezig met de exploitatie van onroerende zaken. Zij is BTW-plichtig en verricht zowel belaste als vrijgestelde prestaties. Volgens de inspecteur brengt X NV ten onrechte voorbelasting in aftrek die toerekenbaar is aan de vrijgestelde verhuur. Hof Den Haag oordeelt dat de vergrijpboeten van 25% terecht zijn. Het is namelijk aan grove schuld van X NV te wijten dat teveel voorbelasting is afgetrokken en dat BTW-suppleties achterwege zijn gebleven. X NV stelt in cassatie dat bewijslevering door middel van vermoedens na HR 8 april 2022, ECLI:NL:HR:2022:526, BNB 2022/68, V-N 2022/17.10 niet meer afdoende is.

De Hoge Raad oordeelt dat de bewezenverklaring van het bestanddeel grove schuld nog steeds kan steunen op een bewijsvermoeden, maar dat is hier niet het geval geweest. Niet in geschil is namelijk dat X NV een ervaren exploitant van onroerende zaken is en dat zij haar administratie niet zo had ingericht dat de aan vrijgestelde verhuur toerekenbare voorbelasting niet in aftrek kon worden gebracht. Het normatieve oordeel van het hof dat het voor X NV redelijkerwijs duidelijk had behoren te zijn dat de voorbelasting niet aftrekbaar was en dat zij door het achterwege laten van suppleties te weinig BTW zou betalen, berust niet op bewijsvermoedens. Het hierop voortbouwend oordeel van het hof dat het aan grove schuld van X NV is te wijten dat zij ten onrechte voorbelasting in aftrek heeft gebracht en heeft nagelaten suppleties te doen, geeft niet blijk van een onjuiste opvatting over het begrip grove schuld. Het beroep van X NV is ook voor het overige ongegrond (o.a. art. 81 lid 1 Wet RO).

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Algemene wet inzake rijksbelastingen 67f

Algemene wet inzake rijksbelastingen 10a