X exploiteert een belastingadvieskantoor. Door vermeende persoonlijke omstandigheden draagt hij jarenlang geen omzetbelasting af en betaalt hij de naheffingsaanslagen ook niet. In geschil is of X zich schuldig heeft gemaakt aan strafbare feiten. De politierechter geeft hem een taakstraf van 120 uren. Volgens Hof 's-Hertogenbosch betreffen de op grond van art. 67c AWR opgelegde verzuimboeten hetzelfde feit als die waarvoor X nu wordt vervolgd (art. 69a AWR), te weten het opzettelijk niet voldoen van omzetbelasting die op aangiften moet worden voldaan. De oplegging van de verzuimboetes staan in beginsel in de weg aan strafrechtelijke vervolging voor het niet voldoen van de in de aangiften aangegeven omzetbelasting. Het OM gaat in cassatie.

De Hoge Raad oordeelt dat de verzuimboeten niet zijn opgelegd ter zake van dezelfde feiten die aan X ten laste zijn gelegd op grond van art. 69a AWR. Er is namelijk een aanzienlijk verschil tussen de aard en ernst van enerzijds de feiten die aanleiding kunnen geven tot het opleggen van verzuimboeten en anderzijds het ten laste gelegde. Dat komt onder meer tot uitdrukking in het in art. 69a lid 1 AWR neergelegde opzetvereiste en de daarin genoemde maximale straffen, waaronder een gevangenisstraf van maximaal zes jaren. Gelet daarop kunnen zulke feiten in beginsel niet worden aangemerkt als hetzelfde feit in de zin van art. 68 WvSr en art. 243 lid 2 WvSv in verbinding met art. 255 lid 1 WvSv (vgl. HR 15 maart 2022, 19/02761, V-N 2022/16.14). Het beroep is gegrond. Volgt terugwijzing naar Hof 's-Hertogenbosch, opdat de zaak opnieuw wordt berecht en afgedaan.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Wetboek van Strafrecht 255

Wetboek van Strafrecht 243

Wetboek van Strafrecht 68

Algemene wet inzake rijksbelastingen 69a

Algemene wet inzake rijksbelastingen 67c