X ontvangt loon van zijn werkgever. Daarnaast beschikt X over spaarrekeningen, aandelen en onroerend goed. Omdat X niet tijdig zijn IB-aangifte 2016 indient, stelt de inspecteur deze ambtshalve vast. Daarbij wordt ook een boete opgelegd van 300% van de belasting over het deel van het inkomen uit sparen en beleggen dat X niet heeft aangegeven. In hoger beroep is, naast een aantal formele kwesties, in geschil of de aanslag correct is vastgesteld.
Hof Den Haag (V-N 2024/5.1.1) oordeelt dat de inspecteur geen rekening hoeft te houden met de verbeurdverklaring van de bank- en effectenrekening en een onroerende zaak. Het vonnis van de strafkamer van de rechtbank was op de peildatum 1 januari 2016 namelijk nog niet onherroepelijk. Voor de banksaldi op naam van X geldt dat de inspecteur deze terecht bij X in aanmerking heeft genomen. X heeft zijn stelling dat delen van het vermogen toebehoren aan familieleden namelijk niet concreet onderbouwd. Daarbij merkt het hof op dat X ruimschoots in de gelegenheid is gesteld om te verklaren aan wie de betwiste banksaldi wel toebehoren, maar dat hij daar geen gebruik van heeft gemaakt. De inspecteur wordt verder ook nog in het gelijk gesteld met betrekking tot de boete die door de rechtbank tot € 17.778 is verminderd. Het hof acht de door de rechtbank toegepaste matiging te fors en stelt de boete vast op € 19.870. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).
Wetsartikelen:
Wet inkomstenbelasting 2001 5.2