Uitwisseling van de in de bijheffing-informatieaangifte opgenomen gegevens en inlichtingen stelt de lidstaten in staat om bij te heffen volgens de regels van de Pijler 2-richtlijn. Deze bijheffing kent geen risico’s of informatiebehoeften die niet al anderszins zijn afgedekt. Van dubbele of overlappende rapportages bij de belastingautoriteiten van de lidstaten, waaronder de Belastingdienst, is geen sprake. Doordat maar slechts in één lidstaat een bijheffing-informatieaangifte hoeft te worden ingediend, moet de administratieve last flink verminderen.

Nederland heeft nog geen kwalificerende overeenkomst met andere landen dan de lidstaten. De verwachting is dat Nederland een dergelijke overeenkomst gaat sluiten met de landen die bij de OESO de betreffende ‘Multiple Competent Authority Agreement’ ondertekenen.

Het kabinet ziet geen risico dat betrokken landen verstoken blijven van de informatie die zij nodig hebben om bij te kunnen heffen. Als een land dat de bijheffing-informatieaangifte ontvangt geen kwalificerende overeenkomst met Nederland heeft, dan moet de multinationale groep de bijheffing-informatieaangifte ook in Nederland indienen.

De bijheffing-informatieaangifte moet bij de Belastingdienst worden aangeleverd via een system-to-system koppeling. De aanlevering vindt plaats in XML-formaat en verloopt via het beveiligde netwerk van Logius. De Belastingdienst stelt via de website Ondersteuning Digitaal Berichtenverkeer (ODB) een handleiding beschikbaar waarin de technische (berichten)specificaties en het aanleverproces worden toegelicht.

Het kabinet is bereid om het wetsvoorstel te monitoren, maar merkt op dat de DAC9-richtlijn wat wetgeving betreft geen nationale beleidsruimte aan de lidstaten toekent. Een eventuele wijziging van nationale uitvoeringsregels kan daarom pas aan de orde komen als de DAC-richtlijn wordt aangepast.

Lees ook het thema: Wetsvoorstel Wet implementatie EU-richtlijn gegevensuitwisseling bijheffing-informatieaangifte (DAC9) (36818).

[Nieuwsbron]