Belanghebbende, X, werkt als pedagogisch medewerker voor stichting A. Tijdens een incident op 2 juni 2010 wordt X lichamelijk mishandeld door een van de cliënten. X loopt daarbij letsel aan haar onderarm op. Eind 2012 wordt duidelijk dat er geen werkbare relatie meer is, en wordt de arbeidsovereenkomst ontbonden. A kent daarbij een vergoeding van ruim € 40.000 toe aan X. X is van mening dat er geen belasting is verschuldigd over deze vergoeding, omdat er sprake is van een immateriële schadevergoeding. Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat er geen sprake is van een immateriële schadevergoeding. Volgens de rechtbank blijkt uit de tussen A en X overeengekomen beëindigingsovereenkomst dat de vergoeding is uitgekeerd ter zake van de beëindiging van de arbeidsovereenkomst. De vergoeding is namelijk bedoeld als aanvulling op een door X eventueel te ontvangen bruto sociale uitkering dan wel een eventueel elders te verdienen lager bruto salaris. Verder wijst de rechtbank er nog op dat A de vergoeding overeenkomstig deze uitgangspunten in de loonheffing heeft verwerkt. Het gelijk is aan de inspecteur.
Hof 's-Hertogenbosch oordeelt dat X niet aannemelijk maakt dat er sprake is van een immateriële schadevergoeding. Volgens het hof volgt uit de beëindigingsovereenkomst namelijk dat de vergoeding is uitgekeerd ter zake van de beëindiging van de arbeidsovereenkomst. De vergoeding is bedoeld als aanvulling op een door X eventueel te ontvangen bruto sociale uitkering dan wel een door X eventueel elders te verdienen lager bruto salaris. Het hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.
Wetsartikelen:
Wet op de loonbelasting 1964 10
Wet inkomstenbelasting 2001 3.81
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Inkomstenbelasting, Loonbelasting
Instantie: Hof 's-Hertogenbosch
Editie: 29 maart