X is incontinent en gebruikt mede in verband daarmee voor zijn woon-werkverkeer een eigen auto. Naar aanleiding van een voor het belastingjaar 2005 gevoerde procedure maakt X een afspraak met de inspecteur over de wijze waarop de extra vervoerskosten als specifieke zorgkosten kunnen worden afgetrokken. X brengt in het jaar 2007 € 11 993 aan vervoerskosten in aftrek. De inspecteur weigert de aftrek omdat die volgens hem met name wordt veroorzaakt door de hoge afschrijvingskosten van de auto van X. Ook stelt de inspecteur dat niet aannemelijk is gemaakt dat X door zijn handicap is aangewezen op vervoer per auto. Rechtbank Arnhem verklaart het beroep van X ongegrond. X komt in hoger beroep.
Hof Arnhem overweegt dat de inspecteur niet meer het standpunt kan innemen dat de handicap van X niet ernstig genoeg is. Uit het gespreksverslag dat is opgemaakt nadat de problematiek is besproken, blijkt onmiskenbaar dat de inspecteur, op zijn minst impliciet, het standpunt heeft ingenomen dat de extra te berekenen vervoerskosten voortvloeien uit de handicap van X. Vervolgens beslist het hof dat de afschrijving van een middenklasseauto kan worden gerekend tot de normale uitgaven van X en van met hem vergelijkbare belastingplichtigen. Het hof volgt de nadere berekening van X en staat € 6429 in aftrek toe.