Belanghebbende, X, maakt bij de officier van Justitie bezwaar tegen een (niet-fiscale) boetebeschikking. In haar bezwaar verzoekt X de officier van Justitie op grond van de Wet openbaarheid van bestuur haar alle aan de boete ten grondslag liggende stukken toe te sturen. Omdat diverse stukken niet in zijn bezit zijn, stuurt de officier het Wob-verzoek van X door naar de Politie Amsterdam RICO. Deze instantie stuurt het verzoek door naar de Dienst Stadstoezicht van de gemeente Amsterdam die het op zijn beurt doorstuurt naar de gemeente Aalsmeer. De heffingsambtenaar brengt X leges in rekening voor het Wob-verzoek en wel voor twee keer 15 minuten werkzaamheden (€ 29,20), twee reproducties van microfiches (€ 2,20) en negen kopieën (€ 1,35).
Hof Amsterdam oordeelt dat X geen leges hoeft te betalen voor het aan de gemeente Aalsmeer doorgezonden Wob-verzoek. Volgens het hof had het op de weg gelegen van de officier van Justitie, aan wie het verzoek was gericht, om de stukken te verzamelen en deze ter beschikking te stellen aan X. De officier heeft in plaats hiervan het verzoek doorgestuurd. Er hebben in totaal drie doorzendingen plaatsgevonden waartegen X geen bezwaar heeft gemaakt. Het hof overweegt in dit verband dat X er geen rekening mee hoefde te houden dat haar verzoek driemaal doorgezonden zou worden. Van X kon volgens het hof niet worden verwacht dat zij telkens zou nagaan of bezwaar noodzakelijk was in verband met de mogelijke verschuldigdheid van leges. Daarbij neemt het hof in aanmerking dat van de laatste doorzending aan de gemeente Aalsmeer geen rechtsmiddelverwijzing is opgenomen. Door de diverse doorzendingen kan X niet worden aangemerkt als aanvrager van de dienst als bedoeld in de legesverordening van de gemeente. Aangezien het de officier is die de informatie had moeten vergaren, kan evenmin worden gezegd dat de dienst ten behoeve van X is verleend. Het hof verklaart het hoger beroep van X gegrond en vernietigt de legesheffing.